kargın

kargın

(I) a. 1. Eriyen karların oluşturduğu akarsu. 2. Karla karışık yağan yağmur.

II) a. Marangozlukta kullanılan bir tür büyük rende.

kargın

1. Suların çoğalarak taşmış, kabarmış durumu. 2. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 3. Taşmış akarsuların toprak üzerindeki donmuş durumu. 4. Karla karışık yağan yağmur. 5. Çağlayan. 6. Kaynak. 7. Ark, su birikintisi. 8. Bataklık.

kargın

1. Herşeyi çok ve bol olan insan, zengin. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok.

kargın

Bir çeşit büyük rende.

kargın

Verimli toprak.

kargın

Çok alevli ateş.

kargın

İşi başından aşkın insan.

kargın

1. Sık, sıkışık. 2. Dolu, dolgun.

kargın

Fırında çok kurutulmuş tahıl.

kargın

Yağmurdan yere yatmış ekin.

kargın

Çok, bol.

kargın

Acelesi, telaşı olan (Ç.Çiftliği)

Kargın

öz. a. tar. Oğuz Türklerinin yirmi dört boyundan biri.

Kargın Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Kargın

Afyon ili, Sandıklı ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Ankara ili, Çandır bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Ankara ili, Çubuk ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Antalya ili, Korkuteli ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Balıkesir ili, Bigadiç ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Çorum ili, Alaca ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Eskişehir ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Kastamonu ili, Tosya ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Kırıkkale ili, Balışeyh ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Manisa ili, Ahmetli ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Sivas ili, Çırçır bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Tokat ili, Çamlıbel bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kargın

Tokat ili, Turhal ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---