kabuk

kabuk, -ğu

a. 1. Bir şeyin üstünü kaplayan ve onu dış etkilere karşı koruyan, kendiliğinden oluşmuş sertçe bölüm, kışır: Ağaç kabuğu. Meyve kabuğu. Midye kabuğu. 2. Ekmeğin pişme sırasında içinden daha çok sertleşen dış bölümü. 3. gök b. Bir sıvı veya gazı dıştan saran, sert katman: Yer kabuğu. 4. tıp Deri üzerinde bir yaranın veya sivilcenin kurumasıyla oluşan sertçe bölüm. 5. hay. b. Bir hayvanı dıştan örten kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi veya boynuzsu örtü, kavkı: “Herhâlde kabuklu bir deniz hayvanının kabuğu kesmiş olacak.” -S. F. Abasıyanık.

kabuk Fr. Cortex
kabuk Fr. Putamen
kabuk Fr. Croûte
kabuk

Kaysı kurusu.

kabuk

Yonga, odun parçası.

kabuk İng. shell

Bir hayvanın, meyvenin, bazı yumurtaların, kalkerli, silisli, keratinsi ya da kitinli sert dış örtüsü. Kavkı.

kabuk İng. shell
kabuk İng. cemented layer

Toprak yüzünde, kimi madensel ve örgensel özdeklerin yığılıp sertleşmesiyle oluşan ince katman.

kabuk Osm. kısır
kabuk İng. shell

Öğecik, özdecik ya da çekin içinde, kimi nicem sayıları eş, erkeleri birbirine yakın eksicik, çekincik topluluğu.

kabuk İng. shell

Bir öğeciğin çekirdeği çevresinde dolanan eksiciklerin yerleştiği katmanlardan her biri.

kabuk İng. crust

Bir sıvı ya da gaz yuvarlağını dıştan saran sert katman; Yer'in kabuğu gibi.

kabuk İng. 1 . shell; 2. scale

1. Bohr atom kuramına göre çekirdek çevresindeki elektronların durağan konumlarını belirleyen ve K, L, M...'simgeleriyle gösterilen eşözekli yuvarlar. 2— Bir metalin yenimi sırasında yüzeyinde oluşan kalın, görünebilen katman. 3. Bir ısı değiştiricinin gövdesi.

kabuk İng. scale

Çeliğin yüzeyinde, ısıl işlem sırasındaki yükseltgenme sonucu oluşan ince oksit katı ya da katları.

kabuk Osm. kışır

(coğrafya)

kabuk Osm. kışır

(botanik, astronomi, jeoloji)

kabuk, kavkı Osm. kavkaa

(zooloji)

kabuk, pul Osm. harşef, kısır

(biyoloji)

kabuk, pul Osm. sadefe

(biyoloji)

kabuk İng. scab

1. Yara yüzeyinde oluşan kabuk. 2. Yara kabuğuyla kaplanma. 3. Evcil hayvanlarda uyuz hastalığı. 4. Bitkisel ve hayvansal ürünlerin dış yüzeylerini örten sert, selülozlu veya kalkerli kısımları.

kabuk İng. shell

(anlamdaş. kavkı), Bir hayvanı dıştan örten, kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi ya da boynuzsu bir örtü.

Kabuk Osm. Münhani levha

---

kabuk ile benzer kelimeler

açık kabuk İng. non-closed shell Yörüngeçleri, eksiciklerle çifter çifter dolmamış kabuk.

ağ yazıcısı kabuk uzantısı İng. web printer shell extension

alçı kabuk Dgr. gipskruste

alkalili kabuk alma İng. alkaline descaling bk. alkalili kabuksuzlaştırma.

alt-kabuk İng. subshell Bir öğeciğin eksiciklerinin oluşturdukları kabuğun mıknatıssal nicem sayısına bağlı olan katmanları.

badem kabuk böceği İng. almond bark beetle Badem ağaçlarının hemen kabuk altına düşen odun katlarını kemirerek büyüyen 2,5 mm. boyunda, kınkanatlı böcek.

büyük servi kabuk böceği Lat. Phloeosinus armatus İstanbul çevresinde servilere saldıran kınkanatlı böcek.

dış kabuk bk. ritidom

---