ayan

ayan Ar. ¤iy¥n

sf. esk. Belli, açık.

ayan

1. Köy ya da mahalle muhtarı. 2. İhtiyar, yaşlı koca. 3. “Ayeğen”, “ayol” gibi bir hitap şekli.

ayan

Zakkum.

ayan

Muhtar

ayan

1-Osmanlılarda, bir kentin ileri gelenleri. 2-Osmanlılarda, XVIII. yüzyıldan bu yana illerin yönetiminde yetki kazanmış yerli kişiler. 3. Ayan Meclisi üyesi.

âyan Ar. a¤y¥n

ç. a. (a:ya:n) esk. 1. İleri gelenler. 2. Senato üyeleri.

Ayan

Çankırı ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Ayan

Tokat ili, Doğanyurt bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Âyan İng. Ayan Alm. Ayan Fr. Ayan

---

ayan ile benzer kelimeler

ayan bayan olmak Şaşırmak, şaşkına dönmek, tuhaflaşmak.

ayan beyan zf. Besbelli, apaçık, açık seçik bir biçimde: “Fakat hepsinin yüzünde korku ve endişe emarelerini görmüştüm.” -Y. K. Karaosmanoğlu.

ayan beyan olmak Şaşırmak, şaşkına dönmek, tuhaflaşmak.

ayan büyümek Serbest büyümek, zorluk çekmeden gelişmek.

ayan delisi Hoppa, şımarık.

Ayan Meclisi Osm. Meclis-i Ayan Osmanlı İmparatorluğunda üyeleri padişahça atanan meclis. Âyan Meclisi İng.Ayan Assembly Fr.Assemblée d'Ayan

döndürme ayan Osm. brake Ön ve arka dişliler arasındaki orantının ayarlanmasıyla, çiftekercinin, çevirme gücünü yarışa, yola ve hava koşullarına göre düzenlemesi.

ayan olmak belli olmak, bilinir olmak: “Onun duru aydınlığında alın yazımızın en çapraşık satırları, bize, birdenbire ayan oluverir.” -Y. K. Karaosmanoğlu.

---