tok

tok

sf. 1. Açlığını gidermiş, doymuş, aç karşıtı. 2. Sık ve kalın dokunmuş (kumaş). 3. Kalın ve gür (ses): “Sesi tok, aksanı düzgündü.” -N. F. Kısakürek. 4. mec. Sevgi, sevecenlik, başarı, para, mal vb. şeyleri elde etmiş ve bunlara kavuşmuş olan.

tok

Tavuk.

tok

Kalın.

tok

Olgunlaşmamış tahıl tanesi.

tok

1.Sabanı oka bağlayan ağaç. 2.Sabanın uç demirini tahta bölümüne bağlayan demir bilezik

tok

Aşık kemiğinin çıkıntılı yanı.

tok

Üstüne altın dikilmiş kısa gerdanlık.

tok

Kibirli, burnu büyük.

tok

Yemliklere hayvanı bağlamak için takılan demir halka.

tok

Sıkı, sağlam.

tok

Bir çocuk oyunu

tok İng. tough

Tokluk özelliği gösteren.

tok

Bir kumaş türü. (*Güdül -Ankara)

tok (I)

Tasma, halta, boyuna geçirilen zincir.

tok (II)

Koyu.

Tok Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Doymuş, aç olmayan. 2. Kalın ve gür sesli. 3. Kibirli.

---

tok ile benzer kelimeler

tok tok zf. Kalın ve gür sesle: “Birdenbire doktora dönerek konuşmaya başladı.” -T. Buğra.

tok tok yürümek kendinden emin, heybetli bir biçimde yürümek: “Bir doksan boyu, doksan beş, belki de yüz kilosuyla kaldırımda tok tok yürüyordu.” -O. Kemal.

aç doymam, tok acıkmam sanır “aç insan elde ettiğinden çoğunu ister, varlıklı insan ise daha fazlasını ister” anlamında kullanılan bir söz.

aç gezmektense tok ölmek yeğdir “yoksulluk ölümden de beterdir” anlamında kullanılan bir söz.

aç ne yemez, tok ne demez “yoksul kimse eline geçen şeyin iyisine kötüsüne bakmaz, varlıklı kişi ise en güzel şeylerde bile kusur bulur” anlamında kullanılan bir söz.

gönlü tok sf. Zorunlu ihtiyaçları karşılandığında bununla yetinen, fazla mal ve para istemeyen (kimse), müstağni.

gözü gönlü tok sf. Gözü tok.

gözü tok sf. Paraya, mala düşkünlük göstermeyen, açgözlülük etmeyen (kimse), gözü gönlü tok: “Açgözlülüğü içeride de dışarıda da affetmeyen insanlarız.” -A. N. Asya.

---