ters

ters

(I) sf. 1. Gerekli olan duruma karşıt, zıt. 2. a. Bir şeyin içe gelen yanı, arkası: “Elinin tersiyle küçük bir tokat vurmuştu.” -Ç. Altan. 3. a. Kesici bir aletin kesmeyen yanı: “Kollarına bıçağın tersiyle birkaç tane vurmuşlar.” -M. Ş. Esendal. 4. mec. Uygun olmayan, elverişsiz, münasebetsiz: “Ters sözlerinle, fazilet iddialarınla beni hırpalama.” -H. C. Yalçın. 5. mec. Gönül ve cesaret kırıcı, huysuz, sert: “Ters adamın işi de ters gider.” -M. Ş. Esendal. 6. a. mec. Bir şeyin aksi, karşıtı: Anlattığının tersi anlaşılınca utandı.

II) a. Hayvan pisliği.

ters

1.Gübre. 2.İnsan ya da hayvan dışkısı.

ters

Suçlu.

ters

Koyunlarda tırnak içlerinde ince kurtların oluşmasına neden olan bir çeşit hastalık.

ters

Gübre.

ters

Ters, geri, tekrar

ters

Aksi, muhalif

ters İng. inverse
ters İng. reverse
ters İng. reciprocal

Bir a sayısı için 1/a sayısı.

kesirlerde) bk. evrik (dönüşümde).

---

ters ile benzer kelimeler

ayakta ters terazi (ters planör) İng. balance-lunge backward Vücudun, tek ayak (bacak) üstünde sırt yere dönük biçimde yatay ve gergin olarak dengede bulunduğu durum.

ters izine dönmek, (ters üzine dönmek) Ters yüzüne dönmek, gerisingeri dönmek.

ters ters sf. 1. Ters: “Bu cevapları üzerine ben artık sustum.” -O. C. Kaygılı. 2. zf. Ters bir biçimde: “Hemşirenin onlara bir şeyler söylediğini işitiyorum.” -A. Ümit.

ters ters bakmak düşmanca ve öfkeli bir biçimde bakmak: “Nöbetçi, ustanın anasına ters ters baktı.” -N. Hikmet.

aykırı atımlı ters kırık İng. reverse fault hadding against the dip Kırık düzlemi, tabaka yatımına aykırı yönde eğimli ve tavan tomruğu yukarıda olan kırık.

(bir şey) ters gitmek bir iş doğru ve düzgün yürümemek, sorun çıkmak: “Kadın elinde olmadan yutkundu, bir şeylerin ters gittiğini hemen anlamıştı.” -O. Aysu.

(birine) külahını ters giydirmek çok kurnaz olmak.

(birine veya biriyle) ters düşmek aykırı durumda olmak, karşıt olmak: “Daha sonra o eşsiz lidere ters düşmek bahtsızlığına kapılmıştır.” -H. Taner.

---