pis

pis

sf. 1. Leke, toz veya kirle kaplı olan, kirli, iğrendirici, murdar, mülevves. 2. Kendinde pislik olan veya pislenmiş olan: Lağım suları pistir. 3. mec. Beğenilmeyecek durumda olan, kötü, zararlı: “Şu pis dünyanın acılarında bile öyle bir tat var ki her şeye razıyım.” -R. N. Güntekin. 4. mec. Çirkin, sevimsiz olan: “Demin o pis, ukala suratıyla sırıta sırıta yanıma yaklaştı.” -R. N. Güntekin. 5. mec. Dinleyenleri utandıracak durumda olan (söz): Pis sözler. 6. mec. İçinden çıkılması çok güç, karışık: Pis bir iş.

pis

Doğum, dünyaya geliş : Çocuk pisdi mi?

pis

Erik, kayısı, badem vb. ağaçlardan sızan zamk, kedibalı.

---

pis ile benzer kelimeler

pis pis zf. Hoşa gitmeyecek bir biçimde.

pis pis bakmak karşısındakini rahatsız edici ve sinirli bir biçimde bakmak.

pis pis düşünmek derin ve üzüntülü düşünceye dalmak.

pis pis gülmek başkalarını kızdıracak, sinirlendirecek biçimde gülmek.

ağzı pis sf. Sövmeyi huy edinmiş olan (kimse). Kaba konuşan, söven, sövmeyi huy edinmiş.

azı pis Sövgü ile konuşan, ağzı bozuk.

eteğine pis sf. Aşırı cinsel arzu duyan, şehvetli, tatmin olmayan. Fazla cinsî arzu duyan, tatmin olmayan insan.

it değmekle deniz pis olmaz “doğruluğuna, dürüstlüğüne herkesin inandığı bir kimse, aşağılık kimselerin atmak istedikleri çamurla kirletilemez” anlamında kullanılan bir söz.

---