kay

kay

(I) a. Yağmur, yaz yağmuru.

kay, -yyı Ar. ®ay¢

(II) a. esk. Kusma.

kay

1. Yağmur, yaz yağmuru. 2. Nem. 3. Yağmurdan önce esen şiddetli yel.

kay

Fırtına

kay, (kayı (I))

Yağmur, sağanak, bora

Kay Köken: T.

Cinsiyet: Erkek Yağmur, sağanak.

yırılmak Yırtılmak, sökülmek. Ayrılıp gitmek. Yarılmak, yarılıp ayrılmak, yı
yapyakın zf. (ya'pyakın) Çok yakın: Birimizin erişilmez uzaklarda gördüğünü öbürümüz görüyor. -R. N. Güntekin.
yâmırlık Kaput, palto.
tüneldeki yılan bk. Avrupa Para Yılanı Sistemi
termit kaynağı İng. thermite weld Termit kaynağı yapma işlemi sonucu oluşmuş kaynak.