kapalı

kapalı

sf. 1. Kapanmış olan, açılmamış, açık karşıtı: “Şimdi oğlunu kanlı göğsü, kapalı gözleri, mor dudaklarıyla görür gibi oluyordu.” -N. Hikmet. 2. Geçilmez durumda olan. 3. Çalışma süresi sona ermiş (iş yeri). 4. Başı örtülü (kadın). 5. Açık ve kesin söz kullanmadan söylenen, müphem. 6. Gizli, saklı: Meclisler, iç tüzük hükümlerine uygun olarak kapalı oturumlar yapabilir. 7. Açık olmayan (giyecek): “Damalı bir eteklik, açık mavi, kapalı bir yün kazak giymişti.” -N. Cumalı. 8. Bulutlu, karanlık (hava): “Ankara'nın soğuk, kapalı havalı günlerinden biriydi.” -Y. K. Karaosmanoğlu. 9. mec. İçe dönük yaradılışta olan: “Ateşoğlu ile yirmi yıldır denizde yoldaşlık ederim. Ben böyle kapalı adama hiç rastlamadım.” -Halikarnas Balıkçısı. 10. mec. Dış çevreyle ilişki içerisinde olmayan: “Ayrıca ben, oldukça kapalı bir çevrede yetişmiştim.” -A. Ağaoğlu.

kapalı İng. off
kapalı İng. powered off
kapalı Osm. mesdûd

(biyoloji)

---

kapalı ile benzer kelimeler

ağzı kapalı Oruçlu.

arpa kapalı rastığı Lat. Ustilago hordei Arpalarda, tanelerin biçimini bozmadan ve kılçıkları dökmeden, başağı bir kömür yığını durumuna sokan bazitli mantar; sert rastık. Lat. Ustilago hordei (botanik)

basit kapalı eğri İng. simple closed curve ( )

(birinin) kazanı kapalı kaynamak içyüzü bilinmemek.

cebirsel kapalı cisim İng. algebraically closed field ( )

dilin kapalı veya iç şekli Fr. forme intérieurede la langue Bir dilde açık şeklin gösterdiği genel yönelme. Buna dilin kuruluşu veya kuruluş kalıbı (Système d'une langue ou Système concret d'une langue) da denir.

gergin (kapalı) oturuş (uzun oturuş) Alm. Strecksitz Gövdeyi dik tutarak, gergin ve kapalı bacaklarla oturma.

gözü kapalı sf. 1. Çevresinde olanlardan haberi olmayan (kimse): “Hem, bizim çocuklarımız , masum çocuklar...” -R. N. Güntekin. 2. zf. Düşünmeden, duraksamadan: “Yaşama dalmadık.” -A. Kutlu.

---