kafa

kafa Ar. ®af¥

a. 1. İnsan başı, ser. 2. Hayvanlarda genellikle ağız, göz, burun, kulak vb. organların bulunduğu vücudun en ön bölümü. 3. Çocuk oyunlarında kullanılan zıpzıp taşının veya cevizin büyük boyu. 4. Mekanik bir bütünün parçası: Distribütör kafası. 5. mec. Kavrama ve anlama yeteneği, zekâ, zihin, bellek: “Kafasının faaliyetini fikirden ziyade işe vermiş.” -Y. K. Beyatlı. 6. mec. Görüş ve inançların etkisi altında beliren düşünme ve yargılama yolu, zihniyet: “Kalbi ve kafasıyla daima yeni, daima genç kaldı.” -Y. Z. Ortaç.

kafa

Üzümle yapılan bir çeşit hamur tatlısı

kafa

Yapıda duvarların aralarını doldurmak için kullanılan küçük taşlar, moloz.

kafa

Tülbent

kafa

Avcıların içine girip pusu kurdukları ağaçlık yer.

kafa

En büyük aşık, zıpzıp.

kafa

Kemençede burguların bulunduğu bölüm.

< Ar. kafa) kafa, baş

kafa

Baş, kafa

kafa

bk. baş

kafa, sap kafası İng. headstock

Telli çalgılarda tellerin direncinin karşılanabilmesi için genellikle sapa göre daha büyük ve açılı tutulan, burguların da bulunduğu sapın uç kısmı.

kafa, yükselteç kafası İng. head amp

Sadece yükselteçlerden oluşan ve çıkış sinyalinin sese dönüşebilmesi için hoparlöre ihtiyaç duyan cihaz.

kafa Osm. cümcüme, kıhıf

(kafatası) (biyoloji)

kafa İng. head

Sinema/TV. Elektrik ya da akustik dalgaları saptayan ya da okuyan, özellikle ses aygıtlarında, mıknatıslı görüntü aygıtlarında ses ve görüntüyü saptama ve okuma işini gerçekleştiren değiştirgeç.

---

kafa ile benzer kelimeler

andır kafa Kel kafa.

art kafa displazisi İng. occipital dysplasia Foramen magnum’un doğuştan anormal derecede büyük olmasıyla belirgin yapılış bozukluğu. Genellikle beyincik fıtkı, hidrosefalus ve omurga yarıklarıyla birlikte, küçük cüsseli köpek ırklarında görülür, oksipital displaz...

art kafa kemiği İng. occipital bone Kafatasının art tarafındaki kemik. Oksipital kemik. Dgr. anat. os occipitale anat. Kafa iskeletinin ense kısmında yer alan tek kemik, os oksipitale.

art kafa lokması İng. condylus occipitalis anat. Os occipitale’nin pars lateralis bölümünde, for. magnum’u yanlardan sınırlandıran, atlasla eklemleşerek başı omurgaya bağlayan ve eklem kıkırdağıyla kaplı olan lokma biçimindeki çıkıntılar, kondilu...

art-kafa kemiği İng. occipital bone (karşılık: oksipital kemik), (Lat. occiput = ard-kafa): Kafatasının ard parçasını meydana getiren bileşik bir kemik.

baş çanağı, (kafa çanağı) Kafa tası.

(biriyle) kafa bulmak alay etmek.

ışıkölçümsel kafa İng. photometer head Bir görsel ışıkölçerin, ölçüştürülecek ışıkları alan ve karşılaştıran bölümü, ya da, bir fiziksel ışıkölçerin, içinde ışıkölçümsel alıcı bulunan bölümü.

---