kabul

kabul, -lü Ar. ®ab°l

a. (kabu:lü) 1. Bir şeye isteyerek veya istemeyerek razı olma: “Her mihnet kabulüm yeter ki / Gün eksilmesin penceremden” -C. S. Tarancı. 2. Konukları veya işi olanları yanına, katına alma: “Başımı kaşıyacak vaktim yok. Kabul saatlerine dikkat oluna!” -N. Hikmet. 3. Sunulan bir şeyi, armağanı alma. 4. Bir öneriyi uygun bulma, onaylama. 5. Bir yere alınma: Okula kabulüm için dilekçe verdim. 6. tic. Akseptans.

kabul

Köşe.

< Ar. kabûl) kabul

< Ar. kabül) Kabul // kabul etmek: benimsemek

kabul İng. acception
kabul İng. acceptance

1. Bir poliçenin, adına çekilen kişi tarafından imzalanarak, borcun ödeneceğinin onaylanması. 2. Bir bankanın kendi üzerine çekilen poliçeye "kabul edilmiştir" şerhini koyması.

kabul İng. acceptance

Ödeğin taşıyanınca ilgilisine gösterilmesinde parasını önelinde ödemeği kabullendiğini ödek üstüne bir yazı yazmak suretiyle yapılan yüklenim.

kabûl

taplama. ~ etmek: taplamak.

Kabul İng. Acceptation

---

kabul ile benzer kelimeler

açık kabul İng. acceptance in blank, blank acceptance Tutarı veya süresi belirtilmemiş bir poliçenin lehtar tarafından alınıp kabul edilmesi. İng. acceptance blank Ödeği gönderenin imzası olmadığı halde, ödeyicisince y...

ad referandum kabul İng.ad referandum acceptance Fr.acceptance ad referandum

aracılı kabul İng. acceptance for honour, acceptance supro protest 1. Ödeğin ilgilisince kabul edilmemesi durumunda bir başkasınca kabulü. 2. Araya girme yoluyla yapılan kabul.

aracılıkla kabul İng. acceptance for honour Araya girilme yolu ile kabul etme.

bankaca kabul edilebilir senet bk. uygun senet

bankaca kabul edilebilir yükümlülükler bk. uygun yükümlülükler

Bayes kurallarının kabul edilebilirliği İng. admissibility of Bayes rules

(bir şeyi) içi kabul etmemek 1) bir şeyden midesi bulanmak; 2) mec. benimsememek, kabullenememek.

---