kabil

kabil Ar. ®¥bil

sf. (ka:bil) Olanaklı: “Ben onu bir göreyim, dedi, kabil mi?” -P. Safa.

kabil

Kabul

kabîl Ar. ®ab³l

sf. esk. 1. Türlü, gibi, benzer. 2. a. Tür, cins.

Kabil Köken: Ar.

Söyleyiş: (ka:bil) Cinsiyet: Erkek 1. Kabul eden, kabul edici. 2. Hz. Âdem'in oğlu.

---

kabil ile benzer kelimeler

bu kabîl sf. esk. Bu gibi, bu türlü, den: “Fransa'da gazetelerin daniskası mevcuttur.” -N. Hikmet.

kabil değil olanaksız: “Şu sırta kadar çıkmazsak faciayı tamamıyla göremezsiniz, diyor.” -F. R. Atay.

taksîmi kabil olan bölünebilen.

taksîmi kabil olmayan bölünemeyen.

---