genelleme

genelleme

a. 1. Genellemek işi. 2. man. Zihnin genel düşünceler yapması işlemi veya özelden genele geçiş, tamim: “Genellemelere yatkın yapınız ancak bildiğinizi bir daha tanımanıza izin veriyor.” -T. Uyar. 3. top. b. Bir işlemin sonucu olan genel kavram, yargı, bilim yasası veya kuram.

genelleme İng. generalization

1. Zihnin birtakım gözlem ya da örneklere dayanarak genel düşüncelere ulaşması ya da özelden genele geçişi. 2. Organizmanın bir uyaran karşısında genel bir tepki göstermesi.

genelleme İng. generalisation

İşçi ya da işveren örgütlerinin kendi uğraşıları alanında kişiliklerine sağladığı hakların o kuruluşa bağlı olmayanlar için de uygulanılmasını onaylayarak olumlu karşılamaları.

genelleme İng. generalization

Belirli bir küme ya da sınıfın sınırlı bir parçasından edinilen yaşantılara dayanarak tümü üzerinde ileri sürülen yargı.

genelleme İng. generalization

1. Mantıksal bir işlemle özelden genele, daha az genel olan bilgiden daha genel olan bilgiye geçiş; 2. Bu işlemin sonucu olan genel kavram, yargı, bilim yasası ve kuramı.

genelleme İng. generalization

Bir bulgu, bir ilişki ya da bir sonuca, benzer durum ve koşullar için geçerli sayılacağı bir yaygınlık kazandırma.

---

genelleme ile benzer kelimeler

aracıyla genelleme İng. mediated generalization Koşullandırma sırasında kullanılmayan ve koşullu uyarana da benzemeyen bir uyaran karşısında koşullu tepki gösterme.

çağrışımsal genelleme bk. tepki genellemesi.

sözel genelleme İng. verbal generalization Belirli bir sözcük karşısında belirli bir tepki yapmayı öğrenen deneğin, söyleniş ya da anlam açılarından benzerlik gösteren başka sözcükler karşısında da aynı tepkiyi göstermesi gerektiğini ileri süren ilke.

---