geç! (veya geç efendim!)

geç. erim, geç olum

efendim

ünl. (efe'ndim) 1. Bir sesleniş karşısında “buradayım” anlamında kullanılan bir söz: Hasan! -Efendim! 2. Anlaşılmayan bir sözü tekrarlatmak için söylenen bir söz: Ne, ne, ne, ne dediniz ! 3. Karşı çıkma, paylama cümlesini pekiştirmek için söylenen bir söz...

efendim nerede, ben nerede?

“ben ne diyorum, siz ne diyorsunuz” anlamında kullanılan bir söz.

evet efendim söyleşmesi

Hacivat ile Karagöz arasında söz cambazlığına dayanan atışmalı söyleşme. Hacivat bu atışmada Karagöz'e «evet efendim» dedirterek ona kibarlık öğretmek ister.

bilmem hangi (veya kaç veya kim veya nasıl veya ne)

önemli veya anlatılması gerekli görülmeyen şeyler için kullanılan bir söz: Bilmem hangi dairede kâtipmiş.

eşi benzeri (veya manendi veya menendi) olmamak (veya bulunmamak veya yok)

benzeri olmamak: “Allah rahmet eylesin, eşi menendi bulunmaz bir adamdı Nazmi Albay.” -A. Ümit. “Bir iki çıkışı, Arap Kadir'in bir eşi benzeri bulunmadığı gerçeğini ortaya koymuştu.” -K. Korcan. “Bizim dairenin müdürünün bir eşi benzeri daha yoktur.” -M. ...

tetikte (veya tetik) olmak (veya beklemek veya bulunmak veya durmak)

her an uyanık ve hazır bulunmak: “Güldane tehlikeyi sezmiş gibi tetikte.” -T. Buğra. “Onun sakinliği etrafta tetikte bekleyen karısına, çocuklarına da geçti.” -N. Cumalı. “Hele kendini güçlü hissederse tetik ol, basbayağı saldırganlaşır.” -A. İlhan.

üstüme (veya üstümüze veya üstünüze) sağlık (veya iyilik sağlık veya şifalar)

1) “Tanrı esirgesin, üstümden uzak olsun” anlamında kullanılan bir iyi dilek sözü; 2) şaşma, şaşkınlık belirtmek için kullanılan bir söz; 3) kötü bir durumdan söz ederken konuşanın dinleyene söylediği iyi dilek sözü.