efendim

efendim

ünl. (efe'ndim) 1. Bir sesleniş karşısında “buradayım” anlamında kullanılan bir söz: Hasan! -Efendim! 2. Anlaşılmayan bir sözü tekrarlatmak için söylenen bir söz: Ne, ne, ne, ne dediniz efendim! 3. Karşı çıkma, paylama cümlesini pekiştirmek için söylenen bir söz: “Olur mu, efendim! Bu ne sorumsuzluktur, bu ne hafifliktir böyle?” -Z. Selimoğlu.

efendim

bk. efendi

---

efendim ile benzer kelimeler

efendim nerede, ben nerede? “ben ne diyorum, siz ne diyorsunuz” anlamında kullanılan bir söz.

evet efendim söyleşmesi Hacivat ile Karagöz arasında söz cambazlığına dayanan atışmalı söyleşme. Hacivat bu atışmada Karagöz'e «evet efendim» dedirterek ona kibarlık öğretmek ister.

geç! (veya geç efendim!) “kulak asma, önem verme!” anlamında kullanılan bir söz: “Biz ev yaptırdık ama sen bize bakma; bizim paramız vardı. Geç efendim geç; bu işler sizin gibilerin harcı değil.” -N. Kurşunlu.

---