geç-uçan yarasa

geç. erim, geç olum

geç! (veya geç efendim!)

“kulak asma, önem verme!” anlamında kullanılan bir söz: “Biz ev yaptırdık ama sen bize bakma; bizim paramız vardı. Geç efendim geç; bu işler sizin gibilerin harcı değil.” -N. Kurşunlu.

ağır kazan geç kaynar

1) “kalın kafalı insan bir konuyu zor anlar” anlamında kullanılan bir söz; 2) “tembel olan işi geç yapar” anlamında kullanılan bir söz; 3) “ağırbaşlı insan çabuk öfkelenmez” anlamında kullanılan bir söz.

er geç

zf. Erken veya geç, her ne vakit olsa, sonunda, önünde sonunda: “Kelini sırma saçlara değişmeyen fakat saçı bitecek olan Keloğlan.” -A. N. Asya.

esmere al bağla, karşısına geç ağla

“esmer insana kırmızı renkli giysi yakışmaz” anlamında kullanılan bir söz.

geç

sf. 1. Belirli zamandan sonra olan: “Gecenin ve yıldızsız bir saatiydi.” -N. Hikmet. 2. zf. Kararlaştırılan, beklenen veya alışılan zamandan sonra, erken karşıtı: “Dönülmez akşamın ufkundayız, vakit çok / Bu son fasıldır ey ömrüm, nasıl ersen ...

geç çatlama

Özellikle dökme demirlerde ve alfa pirincinde görülen, içgerilimlerin doğal yaşlanma sonucu giderilişi sonucu doğan çatlama olayı.

geç değişen

Güreş sırasında soluğu ve yürek atışı yavaş yavaş hızlanan, tansiyonu yavaş yükselen (güreşçi).