bitişik

bitişik, -ği

a. 1. Yan: “Çoğunlukla oyun yerinin bitişiğinde bir çadır veya perdeyle kapatılabilecek bir yer yapılır, oyuncular burada hazırlanırlar.” -M. And. 2. Yandaki ev, bina vb. 3. sf. Yan yana olan: “Mutfaktan bir yuvarlak gümüş tepsi içinde, cezveyi, fincanları, bitişik şeker ve kahve hokkasını getirdi.” -A. İlhan. 4. sf. Yandaki: “Bir gece yatmışken kalktı, bitişik odaya girdi, ışığı yaktı.” -Y. Atılgan.

bitişik Fr. Adnée
bitişik Fr. Cohérent
bitişik Fr. Conné
bitişik İng. adjacent
bitişik İng. contiguous
bitişik Osm. muttasıl, muvassıl

Osmanlı abecesinde, kendisinden sonra gelenlere bitişen (harf). Karşıtı bk. ayrışık.

Bitişik

Hatay ili, İskenderun ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

bitişik ile benzer kelimeler

alından bitişik Fr. Métopage

arkeolojik bitişik bölge İng.archeological contiguous zone Fr.zone archeologique contiguë

bağrı bitişik Kalben bağlı, aynı düşüncede olan, arkadaş canlısı, göbeği bir kesik

bitişik açılar 25. Köşeleri ve bir kenarları ayni olan ve diğer kenarları bu ortak kenarın iki yanında bulunan iki açıya “” denir. Misal : m ve n açıları iki bitişik açıdır. Bunların köşeleri A ve AC kenarları birdir. Şekil: 8 Paralel iki doğru çizgi, herhangi bir doğru çizgi İle kesildiği z...

bitişik ardıl İng. immediate successor ( )

bitişik bileşik bk. Bileşim.

bitişik bölge İng.Contiguous zone Alm.Anschlusszone Fr.Zone contiguë

bitişik çanak yapraklılar ç. a. bit. b. Çanak yaprakları birbirine bitişmiş bulunan bitkiler.

---