bile

bile

bağ. 1. Da, de, dahi: “Dayak yemedim, azar bile işitmedim.” -A. Kutlu. 2. zf. esk. Birlikte: “Yarın olsun, hayrı bile gelsin.” -O. Kemal. 3. zf. Üstelik: “Türkü çağırmak şöyle dursun, konuşamıyorduk bile.” -A. Erhat.

bile

Bileği taşı.

bile

Birlikte: Eve bile mi gittiniz?

bile

Bile (bk. bilem)

bile

< ET birle: bile; birlikte, beraber. || bilem

bile

Birlikte, beraber

bile

Birlikte

bile, [biIo, biyle]

Özel bir bileyleme taşı. (İtburnu -Eskişehir) [bilo] : (Kuzköy *Akkuş -Ordu) [biyle] : (*Tavşanlı -Kütahya)

bile

1. Birlikte, beraber. 2. Dahi, de. 3. İle.

---

bile ile benzer kelimeler

bile bile zf. Bilerek, isteyerek, önceden tasarlayarak, düşünülerek, kasten: “Paranın geldiği yeri, inanmayacağını sana söylüyorum.” -İ. O. Anar.

bile bile lades 1) kötü bir durumu öyle gerektiği için kabullenmiş görünme, bilerek aldanmış görünme: “Benimki bir yapı meselesi. Ben böyleyim. Benimki . Aldırmıyorum, hoşgörümü kullanıyorum.” -N. Meriç. 2) sonucun kötü olacağını bilse bile bir işe girme.

adam olana çok bile layık olmadığı, hak etmediği hâlde kişinin beklentisi daha fazla olduğu durumlarda kullanılan bir söz.

adı bile okunmamak birine veya bir şeye hiç önem verilmemek.

adı (bile) olmamak değeri olmamak: Bir baş soğanın da adı mı olurmuş?

aklının ucundan bile geçirmemek hiçbir biçimde düşünmemek.

arkasına (bile) bakmadan gitmek (veya kaçmak) arkada kalanlarla ilgilenmeden bir yerden hızlıca ayrılmak: “O kadar korktular, o kadar pıstılar ki arkalarına bile bakmadan kaçmaya başladılar.” -İ. O. Anar.

bilé daşı Bileği taşı.

---