bela

bela Ar. bel¥

a. (bela:, l ince okunur) 1. İçinden çıkılması güç, sakıncalı durum: Kumar, toplum için büyük bir beladır. 2. Büyük zarar ve sıkıntıya yol açan olay veya kimse: “Hayatta dipdiri yanmak belasından da kurtulmuştum.” -Y. K. Beyatlı. 3. Hak edilen ceza: Allah belasını verdi.

bela

< Ar. belâ: bela || başi beliya galmak: sıkıntıya düşmek || derde beliya gelesen! (kargış sözü)

bela

Musibet, bela // zor bela: güçlükle

belâ

Hertarafı beyaz olan koyun.

belâ

Bela

---

bela ile benzer kelimeler

başına bela açmak kötü bir olay dolayısıyla dert sahibi olmak: “Şu Yaşar kaçakçılıkla başına bir bela açabilir.” -N. Araz.

başına bela almak bir sorunla karşılaşmak, kötü bir duruma düşmek: “Al başına belayı, bir de hasta bakıcılık edeceğiz.” -Z. Selimoğlu.

başına bela olmak (veya kesilmek) sıkıntı vermek, tedirgin etmek, musallat olmak: “Yazdığın mektuplar, yaptığın itiraflar, anlattığın sırlar cümleten başına bela olur sonradan.” -E. Şafak.

bela aramak kavga çıkarmak için fırsat kollamak: “Geceleyin belanı arama, haydi nerden geldinse bas git oraya.” -E. İ. Benice.

bela çıkarmak kavga çıkarmak.

bela getirmek kötülüğe, felakete uğratmak: “Yurtlarına bela getiren bu kadını, ayıplamıyor kentin uluları.” -A. Erhat.

bela kesilmek birisine sıkıntı ve eziyet vermek, musallat olmak: “Zavallı Reşat Efendi kendisinden başkaları için âdeta bir bela kesilmişti.” -A. Ş. Hisar.

bela okumak birine ilenmek.

---