ayıp

ayıp, -bı Ar. ¤ayb

a. 1. Toplumun ahlak kurallarına aykırı olan, utanılacak durum veya davranış: “Bu ayıbı işleyenlerle birlik olmayı bir türlü kibrime yediremiyorum.” -Y. K. Karaosmanoğlu. 2. Kusur, eksiklik. 3. sf. Utanç veren.

< Ar. ayb) ayıp, kusur

ayıp İng. shame

Hukuk dilinde alım ve satıma konu olan malın istenmeyen özelliği, kusur.

---

ayıp ile benzer kelimeler

bilmemek ayıp değil, öğrenmemek ayıp “insanın her şeyi bilmemesi kusur değildir ama bilmediği bir işi sorup öğrenmeden yapmaya kalkışması kusurdur” anlamında kullanılan bir söz.

fakirlik ayıp değil, tembellik ayıp “yoksulluk utanılacak bir şey değildir, çalışmamak en büyük ayıptır” anlamında kullanılan bir söz.

sorması ayıp olmasın (veya sorması ayıp) sormak ayıp olmasın.

ayıp etmek yakışıksızca davranmak: “Getirilmenin sebebini bana sordun mu ayıp edersin!” -K. Tahir.

ayıp itmek Ayıp etmek, kusur işlemek.

ayıp kaçmak argo uygun düşmemek: “Daha ne sözler ki açıklayamam burada, ayıp kaçar.” -M. Seyda.

ayıp yerler ç. a. Vücutta örtülü tutulması gereken yerler.

bir dirhem et bin ayıp örter “biraz kilo almak pek çok kusuru örter” anlamında kullanılan bir söz.

---