arka

arka

a. 1. Bir şeyin temel tutulan yüzünün tam ters yanı, ön karşıtı: “Evin arkasında dekorlar boyarlardı.” -A. Ağaoğlu. 2. Bir şeyin sırt durumunda olan yüzeyi: Çocuğun arkası ağrıyormuş. 3. Geri kalan bölüm: Masalın arkası. Yazının arkası. 4. Art, peş. 5. Otururken sırtın dayandığı yer: “Otomobile bindiğimiz zaman başını arkaya yaslamış, gözlerini yummuştu.” -T. Buğra. 6. İnsanın vücudu, bedeni: “Arkasında beli kemerli, dar, şık bir pardösü vardı.” -R. H. Karay. 7. sf. Arkada olan, arkada bulunan. 8. mec. Kayıran, destekleyen: “Memur olmak için büyük bir arka gerek.” -H. R. Gürpınar. 9. mec. Geçmiş, geride kalmış zaman: “Bütün gözler arkaya, maziye çevrilmişti.” -Y. K. Beyatlı.

arka

Sırta alınan yük: Benim arkayı iyi sarmamışsınız.

arka

Köy evlerinin bahçeye bakan yönündeki dar balkon.

arka

Kabak, hıyar gibi bitkilerin kol salması için tarlada boş bırakılan yer: Kabağın arkasını güzel çapala.

arka

Arka, peş

arka İng. posterior

Bir organizmanın arka kısmı; bir organ veya yapının arka kısmı. Posteriyor, art.

arka İng. backward

Vücudun ortasından geçen çizginin sırt tarafında gösterdiği yön ve sırt yüzeyi.

arka, art Osm. half, zahr

(biyoloji)

arka

Zahîr, hâmi, yardımcı.

---

arka ile benzer kelimeler

arka bir etmek, (arka bir eylemek) Birbirine muzaharet etmek.

arka arka zf. Geri geri: Arka arka gitti.

arka açı İng. angulus caudalis anat. Kürek kemiğinin üst kenarıyla arka kenarı arasındaki açı, angulus kaudalis.

arka ağ bk. kale ağı.

arka arkaya zf. Birbirinin arkasından, peş peşe, art arda: “Arka arkaya kaç gecedir uykusuzluk onu harap etmişti.” -P. Safa.

arka arkaya vermek birbirini korumak için birleşmek, destek olmak, dayanışmak.

arka ayak , -ğı a. Hayvanlarda vücudun gerisinde bulunan ayaklardan her biri.

arka ayak bilek kemikleri İng. ossa tarsi anat. Üst sırasında aşık ve topuk kemiği, orta sırasında os tarsi centrale ve alt sırasında hayvan türlerine göre değişen sayıda bulunan kemikler, ossa tarsi.

---