allah

allah

a. (alla:hı) Herhangi bir işte başarılı olmuş, en üst dereceye ulaşmış kimse: “Amerika'da kaçakçılığın allahları vardır.” -T. Buğra.

Allah Ar. allah

öz. a. (Alla:hı) Kâinatta var olan her şeyi yaratan, koruyan, tek ve yüce varlık, Tanrı.

Allah!

bir şey karşısında hayranlık veya yakarma bildiren bir söz: Allah! ne de yakışmış.

Allah

(< Ar. Allah) Allah (C.C.) || alla || allah allah || allah eşhına: Allah aşkına || alla izin verse: Allah izin verirse || aaalhim ede!: sakın, ola ki! || aallahın ateşine gelmek: cehenneme gitmek anlamına kargış sözü

---

allah ile benzer kelimeler

Allah Allah! 1) şaşma veya can sıkıntısı anlatan bir ünlem: “ Köşedeki cılız erik ağacı böyle nasıl çiçeklenivermiş.” -A. İlhan. 2) Türk askerinin hücum narası: “Misilsiz Mehmetçiğin süngüsü ucunda Allah Allah diye bir ses ihtizaz eder.” -N. F. Kısakürek.

Allah (veya Allah´ı) var “doğrusunu söylemek gerekirse” anlamında kullanılan bir söz: Allah var, böyle bir işi o yapmaz.

aman Allah (veya Allah´ım) şaşma, beğenme veya beğenmeme, korku vb. duyguları belirtmek için kullanılan bir söz.

Allah´a (bin) şükür gerçekleşen güzel bir durum için Allah'a teşekkür etmek için kullanılan bir söz: “Allaha şükür, Türk halkı kendi diline, dinine, örf ve âdetlerine hâlâ bağlıdır.” -M. Kaplan.

Allah´a bir can borcu var “Allah'a vereceği canından başka hiç kimseye bir borcu yok” anlamında kullanılan bir söz.

Allah´a emanet 1) “Tanrı esirgesin” anlamında birini överken söylenen bir söz: Allah'a emanet, iyi çocuktur. 2) tutar yanı olmayan kimse veya nesne için şaka yollu söylenen bir söz.

Allah´a emanet ol (veya olun) ayrılanın kalana söylediği bir esenleme sözü.

Allah´a yalvar kendi kusuru yüzünden güç bir duruma düşüp yakınan kimseye “ben sana yardım edemem, benden bir şey umma” anlamında söylenen bir söz.

---