alışmak

alışmak

(-e) 1. Bir işi tekrarlayarak kolaylıkla yapabilmek: “Muhtaç değiliz ama ben çalışmaya alıştım.” -E. İ. Benice. 2. Yadırgamaz duruma gelmek: “Dar ve alıştığımız çerçeve içinden çıkmak bizi şaşırtacağı için onu istemeyiz.” -A. H. Çelebi. 3. Uyar duruma gelmek, intibak etmek: “Bu mesleğe alışmış gibi görünüyor.” -N. Araz. 4. Sürekli ister olmak, bağımlılık kazanmak: Tütüne alışmak. İlaca alıştı. 5. Bağlanmak, ısınmak: “Birdenbire ona alıştığını hissediyor ve bu işe ayrıca şaşıyordu.” -A. H. Tanpınar. 6. Evcilleşmek, ehlîleşmek. 7. (nsz) Tutuşmak, yanmaya başlamak.

alışmak

1. Tutuşmak, yanmaya başlamak: Soba alışadursun, gel iki lâf edelim. 2. Ağaç veya demir, yontuk yerlerinde birbirine uygun gelmek, intibak etmek: Şu iki tahtayı bir birine alıştır. 3. Suyu emerek tavlı hale gelmek: Ekmeği sulayın da alışsın.

alışmak

Öğrenmek

alışmak

Alışmak; tutuşmak, alev almak; hararetlenmek. || üregi alışmak: büyük üzüntüye kapılmak

ateş) tutuşmak

alışmak (I)

Karşılıklı alıp vermek, hep birden almak.

alışmak (II)

Alevlenip tutuşmak.

---

alışmak ile benzer kelimeler

ayağı alışmak bir yere sürekli gitmek: “Ayağı buraya alışmasın, sonra yabancı misafirler varken de gelir, beni rezil eder.” -P. Safa.

dili alışmak çok kullandığı bir söze alışmak: “Bizim moruk ertesi güne devrisi der de ondan dilim alışmış.” -S. F. Abasıyanık.

el alışmak El tutuşmak, birbirinin elini tutmak.

eli alışmak 1) bir işte uzluk, ustalık kazanmak; 2) herhangi bir davranışı âdet edinmek.

gözü alışmak 1) önceden iyi göremediği bir şeyi sonradan görür olmak; 2) mec. bir şey ilk etkisini yitirmek, yadırganmaz olmak.

---