alet edevat

edevat

ç. a. (edeva:tı) esk. Bir iş için gerekli olan malzemelerin, parçaların tümü: “Taş binanın bir odasını mantarlardan, çivilerden ve balıkçı ından bir döşeme bürümüştü.” -S. F. Abasıyanık.

alet

a. (a:let) 1. Bir el işini veya mekanik bir işi gerçekleştirmek için özel olarak yapılmış nesne. 2. Bir sanatı yapmaya, uygulamaya yarayan özel araç: “Hafif sesli bütün leri susturup davulu sabaha kadar vurdurmak istiyorum.” -

alet etmek

bir kimseyi hoş olmayan bir işte aracı olarak kullanmak: “Sen kalktın, onu şakaya, latifeye, alaya istedin.” -Ö. Seyfettin.

alet işler, el övünür

“bir kimse ne kadar usta olursa olsun gerekli araçları olmadan kusursuz iş yapamaz” anlamında kullanılan bir söz.

alet kullanma

Bir hayvanın bir sonuca ulaşmak üzere bir araç kullanması.

alet olmak

bilerek veya bilmeyerek kötü bir işe aracılık etmek, vasıta olmak: “Mustafa Kemal'de tek olmayan şey, '' zaafı idi.” -F. R. Atay.

bolartkı (âlet)

ekonometri alet çantası