alay

alay

(I) a. 1. Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluk: Düğün alayı. Fener alayı. 2. Bayram, cenaze vb. törenlerde sıralı olarak giden insan topluluğu, kortej. 3. ask. Genellikle üç tabur ve bunlara bağlı birliklerden oluşan asker topluluğu: Topçu alayı.

alay Rum.

(II) a. Bir kimsenin, bir şeyin, bir durumun, gülünç, kusurlu, eksik vb. yönlerini küçümseyerek eğlence konusu yapma.

alay

1. Arka. 2. Kına gecesinde ve duvak gününde kadınların oturdukları yüksekçe yer. 3. Düğünden sonra, gelinle beraber giden kız tarafına ait kadın ve kızlar. 4. Gelini almaya giden topluluk. 5. Hep, bütün: Onların alayını tanırını. 6. Halay.

alay

Acı, keder ünlemi.

alay

Küçümseme, alay

alay

Hep, tüm, herkes

alay İng. regiment Fr. regiment
alay İng. Parade, procession

Geçit resmine, gösteri yürüyüşüne katılan asker birliği ya da insan topluluğu.

Alay Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluk.2. Genellikle üç tabur ve bunlara bağlı birliklerden oluşan asker topluluğu.

Alay

Niğde ili, Gölcük bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

alay ile benzer kelimeler

alay alay sf. 1. Pek çok, çok sayıda: “Her biri bir havadan çalan insanların etrafımda kaynaşması, beni adamakıllı sersemletti.” -R. N. Güntekin. 2. zf. Kalabalık olarak.

alay arabası Alaylarda padişahların bindikleri araba.

alay bağlamak Törene hazır durumda düzene girmek. Asker saf saf olmak, harp safı niszamına girmek.

alay beyi a. tar. Albay rütbesinde jandarma alay komutanı, çeribaşı.

alay bındallısı Kadife üzerine sırma ve kılaptan işlemeli kaftan.

alay bozan Bir düzeni, veya kararı bozan.

alay bozmak Kararlaşmış bir işi bozmak.

alay çekmek H.

---