al

al

(I) a. 1. Kanın rengi, kızıl, kırmızı. 2. sf. Bu renkte olan: Al bayrak. Al çuha. 3. Dorunun açığı, kızıla çalan at donu. 4. sf. Bu renkte olan (at). 5. Yüze sürülen pembe düzgün, allık.

II) a. esk. Aldatma, düzen, tuzak, hile.

al Fr. Carmin
al

1. Hile, tuzak: Haydin arkadaşlar al oldu bize, Sılanın dikenleri gül oldu bize. 2. Lohusa kadınların üstüne çökerek onları boğduğu sanılan görüntü. 3. Kadınlardan başka, bir kimsenin üstüne çökerek onları boğduğu sanılan görüntü.

al

1. Düğünde güveyin boynuna atılan mendil büyüklüğünde kırmızı bez. 2. Kadınların alınlarına bağladıkları, yeşilli kırmızılı ipek örtü. 3. Gelinlerin başına örtülen uzun, kırmızı örtü, duvak.

al

Ön, ön taraf.

al

Ağıl.

al

1. Aldatmaca. 2. Düzen, tuzak.

al

Al, kırmızı

al

Ağıl, krş. aal

al

Ağıl, koyun ve keçi sürülerinin gecelediği, çit veya duvarla çevrili yer

al

Cin, şeytan

al

El

al

Almak

al

Kırmızı, al // al yeşil: mürüvvet

al Alm. Vermillonrot

(Resim) Nar çiçeği rengi, alev kırmızısı.

al! İng. 1. camera!, roll 'em!, take! 2. taksi' (camera 1,2...)

Sinema 1. Bir çekime başlanırken, alıcının çalıştırılması için yönetmenin verdiği komut; alıcı başlama komutu. TV. 2. Aynı komutun alıcı sayıları belirtilerek, televizyon alıcıları için verileni.

al (I)

Hile.

al (II)

Serab.

Al

kim. Alüminyum elementinin simgesi.

---