topuk

topuk, -ğu

a. anat. 1. Ayağın yuvarlakça olan alt bölümü: “Topuklarına kadar uzun saçları vardı.” -M. Ş. Esendal. 2. Ökçe: “Sıska kız, alışık olmadığı yüksek topuklarla yürümeye çalışıyordu.” -Ç. Altan. 3. mdn. Belli bir amaçla kazılmaksızın asıl yerinde bırakılan kömür bloku veya cevher kütlesi.

topuk Fr. Cheville
topuk

Dalganın kıyıya yakın çatladığı yer.

topuk

Deve yavrusu.

topuk

Badem ve ceviz büyüklüğünde yumru kökleri olan bir çeşit ot.

topuk

Deniz ve göllerde sonradan oluşan adacıklar.

topuk

Tepe, en yüksek yer, uç.

topuk İng. heel

Ayağın art bölgesi.

topuk İng. pillar
topuk Osm. kâb

(zooloji)

topuk

Beş mille örülen yün kadın çorabı. (Yenikent *Aksaray -Niğde)

Topuk

Bursa ili, Orhaneli ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Topuk

Kastamonu ili, Azdavay ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

topuk ile benzer kelimeler

kündede topuk çekme Kündedeki güreşçinin, karşısındakinin ayağını yakalayıp, topuğundan çekerek altına alması.

oda-topuk İng. room - and - pillar, stall and pillar

oda-topuk dizgesi İng. room and pillar system

topuk alma İng. pillar extraction

topuk çalma İng. forging Atın yürürken ileri attığı ayağıyla yere basan bacağına çarpmasıyla meydana gelen, atlarda görülen bir yürüyüş kusuru, hlk. istikâk.

topuk çalmak yürürken ayakların iç kemikleri birbirine çarpmak. İnsan ve hayvan yürürken iç topuklarını birbirine çarpmak.

topuk elleme Ayaktayken dalıp karşı güreşçinin topuğunu yakalayıp çekme.

topuk kapmak dalmak.

---