piç

piç Far. p³ç

a. 1. Anası ile babası arasında evlilik bağı olmadan dünyaya gelen çocuk, haramzade, veledizina. 2. Babası belli olmayan çocuk. 3. Her şeyin küçüğü, büyüğü ile aynı nitelikte olmayan. 4. kaba Terbiyesiz, arsız çocuk: “Şimdi bir karış piçler bile zavallıya -Ulan, hödük, bana baksana- diye hitap ediyorlar.” -Ö. Seyfettin. 5. kaba Kalleş, kurnaz, kötü niyetli kimse. 6. bit. b. Bir bitkinin çevresinde yeniden beliren sürgün ve filiz.

piç

Fırın : Piçten taze ekmek aldım.

piç

Tırnak diplerinden kalkan et parçaları, şeytantırnağı.

piç

< Far. pîç: Anası ile babası arasında evlilik bağı olmadan doğan çocuk. 2. Ağacın kökünden biten sürgün, filiz

piç

Kaputtan yapılan iç gömleğinin belden aşağı kısmını genişletmek amacıyla eklenen parça. (Yenikent *Aksaray -Niğde)

---

piç ile benzer kelimeler

(bir işi) piç etmek tkz. 1) yapayım derken bozmak, çıkmaza sokmak; 2) tadını kaçırmak, tatsız bir durum yaratmak: “Can sıkıntısı, pişmanlık ve öfkenin, bu Vaniköy akşamını nasıl piç edeceğini şimdiden kestirebiliyordum.” -A. İlhan. 3) boş geçirmek, boşa harcamak: “Nasıl olsa bug...

piç atmak Aşılı ağacın istenmeyen, aşısız uç vermesi; Filiz fışkırması

piç et Fr. Carnosité

piç kurusu a. hkr. Soysuz ve yaramaz kimse: “O na bütün aylığını teslim ediyor.” -P. Safa.

piç olmak 1) tadı bozulmak; 2) boşa gitmek.

piç yavru Katır.

piç yoğurt Mayasız yoğurt.

---