menzil

menzil Ar. menzil

a. esk. 1. Yolculukta dinlenmek amacıyla durulan yer, konak: “Tanrı yardımcı olsun gayri yolda kalana / Biz menzile vararak atları çektik hana” -F. N. Çamlıbel. 2. İki konak arasındaki uzaklık. 3. Bir günlük yol. 4. ask. Bir merminin ulaşabildiği uzaklık, erim (I): Top menzili. 5. ask. Ordunun cephe gerisi işlerinin bütünü: “Ne yedi ne içti, bir menzil subayının bütün gayreti ile çalıştı.” -F. R. Atay. 6. tar. At değiştirmek veya konaklamak için kervanların ve posta tatarlarının indikleri bina veya han. 7. tar. Ok atma yarışlarında erişilen mesafe: “Sonra yine menzil ölçülmüş, yeni bir rekor kırdığı anlaşılmıştır.” -S. Birsel.

menzil

1. At değiştirmek ya da konaklamak üzere kervanların ve posta tatarlarının indikleri bina, han. 2. Erim: top menzili, ok menzili. 3. Bir günlük yürüyüş (ortalama sekiz saat) ile alınabilen yol uzunluğu, iki konak arası yol: Ankara-Eskişehir arası 6 menzildir.

Menzil

Adıyaman ili, Akıncılar bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

menzil ile benzer kelimeler

acele ile menzil alınmaz “ivmekle daha çabuk sonuç alınır sanılmamalıdır” anlamında kullanılan bir söz.

boş ite menzil olmaz “aylak kimsenin yeri yurdu belli değildir” anlamında kullanılan bir söz.

menzil atları Posta tatarlarının yorulmuş atlarının yerini almak üzere, menzillerde bekletilen yedek atlar.

menzil atmak tar. ok atış yarışmalarında rekor kırmak. Önaşamı kırmak amacıyla ok atma yarışı yapmak.

menzil beygiri gibi koşmak durup dinlenmeden çalışmak.

menzil bozmak Ok atma yarışında önaşamı kırmak.

menzil dikmek tar. atılan ok ile kırılan rekorun yerini belirten taş dikmek. Ok atmada kırılan sonaşam dolayısıyle, önaşam okunun düştüğü yere bir taş dikmek.

menzil emini Osmanlı devletinde, yollarda ve konak yerlerinde askerin yiyeceğini sağlamakla yükümlü görevli.

---