kul

kul

a. 1. Tanrı'ya göre insan, abd: Kul ile Tanrı'nın arasına girilmez. 2. tar. Köle: “Kendisi kabilenin beyinin kullarından birinin kızıydı. Ve beyler yalnız kendi kullarını değil, kullarının evladını da satabilirlerdi.” -H. E. Adıvar. 3. tar. Karavaş.

kul

Ayakyolu, hela.

kul

Kul, köle

kul

Kül

kul

1. Yeniçeri; Enderundan yetişen bütün devlet büyükleri ve altıbölük süvarileri. 2. bk. köle, karavaş.

---

kul ile benzer kelimeler

akça sayılmış kul Para ile satın alınmış köle.

Allah bilir ama kul da sezer “bir işin nasıl bir sonuç vereceğini ancak Tanrı bilir ama insan da kafasını kullanarak aşağı yukarı bir tahminde bulunur” anlamında kullanılan bir söz.

(bir şeye) kul olmak aşırı derecede bağlanmak, boyun eğmek: “Ben serüvenlere kul olmayacağım, serüvenler bana kul olacak.” -A. İlhan.

(birine) kul köle olmak tam bir doğruluk ve özveri ile bağlanarak bütün isteklerini yerine getirmeye hazır olmak.

dertsiz kul olmaz “derdi olmayan kimse yoktur, herkesin az çok bir derdi vardır” anlamında kullanılan bir söz.

hatasız kul olmaz “insan yanılmamak için ne kadar dikkat ederse etsin yine yanılır” anlamında kullanılan bir söz.

kırkbin kul ağası bk. yeniçeriağası.

kul akçesi Osm. Hilat-baha Osmanlılarda, devşirme çocuklarının giyecek giderlerini karşılamak üzere devşirildikleri yerler halkından her oğlan başına alınan para.

---