kucak

kucak, -ğı

a. 1. Açık kollarla göğüs arasındaki bölüm, aguş: “Kucağımdaki yavrumla yapayalnız kalmıştık.” -S. M. Alus. 2. sf. Açık kollarla göğüs arasına sığabilen miktarda olan: “Ortaya bir kucak çamaşırla orta yaşlı, saçları alan talan bir Musevi kadını çıktı.” -H. R. Gürpınar. 3. mec. Herhangi bir durumun veya şeyin sınırlarının arası, iç: “Oralar her saldırganlıktan korunmuş Türk kucağı idi.” -R. E. Ünaydın. 4. mec. Ortam, ocak: “On yıl var ayrıyım Kına Dağı'ndan / Baba ocağından, yâr kucağından” -F. N. Çamlıbel.

Kucak

Ağrı ili, Sarısu bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kucak

Ağrı ili, Suluçem bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Kucak

Şanlıurfa ili, Viranşehir ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

kucak ile benzer kelimeler

kucak kucak sf. 1. Bol bol: “Büyük kapıdan koltuk değnekleri çıkardılar.” -A. H. Müftüoğlu. 2. Kucaklanabilecek miktarda olan.

(birine) kucak (veya kucağını) açmak 1) korumak: “Paris'teki hemşehriler bana büyük bir sevgi ve emniyetle kucaklarını açmışlardı.” -R. N. Güntekin. 2) sığınacak yer vermek: “Her çalışmak isteyene kucak açmışlardı.” -Y. K. Karaosmanoğlu.

gereme kucak Bir kucak dolusu anlamında da kullanılır: Bir odun yaktım.

kucak çocuğu a. Yürüyemeyen, kucakta gezdirilen çocuk.

kucak dolusu sf. Pek çok, pek bol.

kuç kucak olmak Mucak kucağa olmak

kucak kucağa zf. 1. Birbirine sarılmış veya birbirine yüz yüze sokulmuş bir durumda: “Topla sürülen karışık topraklar, kanları içinde yatan savaşçılar.” -H. E. Adıvar. 2. İç içe, yan yana, beraberce: “Şiirle dua, felsefe ile din, inkârla iman .” -C. Meriç.

---