kola

kola İt. colla

(I) a. (ko'la) 1. Gömlek, örtü vb. şeyleri kolalamakta kullanılan özel nişasta. 2. Kâğıt veya bez yapıştırmakta kullanılan kaynatılmış nişasta bulamacı. 3. Kolalama: “Zaten bu devirde kola, ütü bir evin baş işlerindendir.” -R. H. Karay.

kola İng. cola

(II) a. (ko'la) 1. bit. b. Kolagillerden, Afrika'nın sıcak bölgelerinde yetişen ve kola cevizi adıyla anılan, çekirdekleri kahveden daha uyarıcı olan bazı içeceklerde ve hekimlikte kullanılan bir bitki (Cola acuminata). 2. Bu bitkinin yaprağından çıkarılan kokulu bir maddeyle kokulandırılan ve içine şeker, karbonat katılarak yapılan içecek.

kola

Ayakyolu, hela.

kola

Kulağı kısa olan koyun ve keçi.

kola

Meşrubat

kola

Köle

kola İng. kola

Sterkuliasun bitki türlerinden elde edilen bir madde. İçeceklerde ve ayrıca uyarıcı olarak kullanılan %2-3 kafein ihtiva eden, Afrika’da yetişen kola türlerinin kurutulmuş tohumları. Kafein için bir kaynaktır.

---

kola ile benzer kelimeler

kol kola zf. Yan yana ve kollarını birbirine geçirerek: “Haşmet beyin konakta bulunmadığı gecelerde hanım bahçede perilerle sözde gezinirmiş.” -R. H. Karay.

kola ağacı Lat. Cola Kakaogiller (Sterculiaceae) familyasından, 12 m kadar boylanabilen, tohum kabuklarından kafein ve teobromin alkoloidleri elde edilen bitkiler.

kola almak Yardım etmek. Şefaat ve himaye etmek

kola binme Kamu düzeninin korunması için, kolluk kuvvetlerinin bir kent çevresinde atla dolaşmaları.

kola çıkma a. Kamu düzenini korumak için, kolluk kuvvetlerinin şehir çevresinde atla dolaşması. Kamu düzeninin korunması için, kolluk kuvvetlerinin kent içinde yaya olarak dolaşmaları.

kola çıkmak hırsız, polis vb. faaliyete geçmek, işe başlamak: “Polis düdükleriyle yeniden fırladım. Meğer hırsızlar kola çıkmış.” -R. Akyavaş.

kola kâğıdı (Resim) Üzerine kola sürüldükten sonra suluboya ile bezenmiş kâğıt.

kola binmek Kola çıkmak, devriye gezmek

---