kendi

kendi

zm. 1. İyelik ekleri alarak kişilerin öz varlığını anlatmaya yarayan dönüşlülük zamiri, zat. 2. Kişiler üzerinde direnilerek durulduğunu anlatan bir söz: Kendisi gelsin. Kendimiz görmeliyiz. 3. Bir işte başkalarının etkisi bulunmadığını belirten bir söz: “Kendi yapacağı işi bırakır, âleme öğüt vermeye kalkar.” -B. Felek. 4. “Kendisi, kendileri” biçiminde bazen saygı duygusuyla veya söz konusu olanları amaçlayarak o ve onlar yerine kullanılan bir söz: Kendileri evde yoklar mı?

kendi Fr. Spontané
kendi

Karı ve kocanın birbirinden söz ederken kullandıkları takma ad.

kendi

Eski evlerde tahıl ve kimi gereçler konulan, tandıra benzer çamur fıçı.

kendi

Kendisi

---

kendi ile benzer kelimeler

bıçağı kestiren kendi suyu, insanı sevdiren kendi huyu “bir şeyin, bir kimsenin değeri, kendisinde aranılan özel niteliklerle artar” anlamında kullanılan bir söz.

kendi göbeğini kendi kesmek gereksinim duyduğu yardım, başkalarınca esirgendiğinde işini kendi görmek.

kendi kuyusunu kendi kazmak kendine zarar verecek davranışta bulunmak.

kendi söyler kendi dinler “ne söylediği anlaşılmaz, söylediği şeylere önem verilmez” anlamında kullanılan bir söz.

akarsu çukurunu kendi kazır “bir şeyi yapma isteği ve gücü bulunan kimse, uygun bir çalışma yönü ve alanı bulur” anlamında kullanılan bir söz.

âleme verir talkını (veya telkini), kendi yutar salkımı ele verir talkını (veya telkini), kendi yutar salkımı.

başkasını kendi yerine geçirme (vekillik sözleşmesinde): ikame.

(bir şeyi) kendi hâlinde bırakmak üzerinde çalışmayarak geliştirmemek veya bakımsız bırakmak, işlememek: “Nasıl çalışmayan küf tutarsa bir müessese de gençleştirilmez, kendi hâlinde bırakılırsa ihtiyarlar, yıkılır, dağılır.” -Ö. Seyfettin.

---