ken

ken

Büyük, iri fare.

ken

Kenar.

ken

Ocak önüne konan büyük yassı taş.

ken

1. Dört köşe kesilen çam kerestesi. 2. Yapılarda kullanılan kalın ağaç, tomruk. 3. Dam saçağı.

ken

Kez, defa : Bir ken.

ken

Ekilmeden bırakılmış tarla.

ken

Çok dar raf, pervaz.

ken

Kin.

ken

< Far. kîn: kin

ken

Kere, defa

kén

Kin.

ken ile benzer kelimeler

Bir kez.

Bir kere, bir defa

1. Yük etmek, yüklemek : Onu da bana ken etme. 2. Nisbet yapmak.

tüneldeki yılan bk. Avrupa Para Yılanı Sistemi
tınmaz melaike a. Kendi hâlinde, sessiz kimse.
termit kaynağı İng. thermite weld Termit kaynağı yapma işlemi sonucu oluşmuş kaynak.
sarınabilmek (-e) Sarınma imkânı veya olasılığı bulunmak.
kepinç Değirmencinin öğüttüğü tahıldan aldığı pay.