emanet

emanet Ar. em¥net

a. (ema:net) 1. Birine geçici olarak bırakılan ve teslim alınan kişice korunması gereken eşya, kimse vb., inam, vedia: “Emaneti olanlar burada her vakit bunlarla ilgilenecek bir çırak bulurlar.” -S. Birsel. 2. Bir kimse ile birine gönderilen şey: İstanbul'dan getirdiğim emanetinizi akşam benden alınız. 3. Eşyanın ücret karşılığı geçici bir süre bırakıldığı yer. 4. Can, ruh: Allah emanetini alsın da kurtulayım.

emanet

< Ar. emânet: emanet; can; ruh; gizlice alınıp verilmesi gereken şey. || amanat || emenet || emanet dolandırmak: ödünç alıp gezdirmek || emaneti dolandırmak: geçinip gitmek || emaneti almak/vermek: söylenmesi gerekmeyen şeyi verip almak

emânet

Emanet

emânet

bk. vedia.

Emanet Köken: Ar.

Söyleyiş: (ema:net) Cinsiyet: Erkek 1. Korunmak için birine veya bir yere bırakılan kimse. 2. Can.Cinsiyet: Kız 1. Korunmak için birine veya bir yere bırakılan şey. 2. mec. Can.

---

emanet ile benzer kelimeler

adi emanet İng. ordinary safe custody Gerçek veya tüzel kişilerin özel yasalar uyarınca hazineye yatırmak zorunda oldukları teminat.

adi emanet hesabı İng. ordinary safe custody account Gerçek veya tüzel kişilerin özel yasalar uyarınca hazineye yatırmak zorunda oldukları teminat hesabı.

Allah´a emanet 1) “Tanrı esirgesin” anlamında birini överken söylenen bir söz: Allah'a emanet, iyi çocuktur. 2) tutar yanı olmayan kimse veya nesne için şaka yollu söylenen bir söz.

Allah´a emanet ol (veya olun) ayrılanın kalana söylediği bir esenleme sözü.

berber berbere benzer ama başın Allah´a emanet “kendisini uzman olarak gösteren her kişiye güvenilmemelidir, malınızı canınızı tehlikeye sokabilir” anlamında kullanılan bir söz.

emanet ata binen tez iner “ödünç alınmış araçlarla girişilen işler çok kez yürütülemez” anlamında kullanılan bir söz.

emanet dolabı a. Emanetçinin aldığı para veya eşyayı sakladığı mobilya.

emanet eşeğin yuları gevşek olur “bir kimseye emanet edilen şeyin o kimse tarafından iyi korunmadığı her zaman görülen olaylardandır” anlamında kullanılan bir söz.

---