deyim biçimi.

abecesel deyim

Her imi belli bir abecenin öğesi olan bir deyim. || Örn. A ile B imlerinden oluşan ABABB deyimi, {A, B, C, D } ye dayalı abecesel bir deyimdir.

açık deyim

Bağsız değişkeni olan düzgün deyim. Krş.. özelleme.

aşağılık deyim

Aşağı halk arasında kullanılan deyim.

bireysel deyim

Terim 1.

birlikte anlamlı deyim

Tek başına anlamlı olmayıp, bir ya da birden çok yönetilen deyimle bir araya geldiğinde tek başına anlamlı bir deyimi oluşturan deyim; yöneten dizimsel türünden olan deyim. || Örn. 'ise', 'değil', 'ne...ne'...'bütün',...

boş deyim

İm sayısı sıfır olan, başka bir deyişle hiç bir im kapsamayan deyim. || Krş.. boş tümel-evetlemeli yasal biçim, boş tikel- evetlemeli yasal biçim.

cebirsel deyim

a. mat. Bilinen veya bilinmeyen büyüklük ölçüleri üzerinde, bunlara bağlı bir büyüklük ölçüsünü çıkarmak için gerekli işlemleri gösteren ve birbirine cebirsel işaretlerle bağlanan harf ve sayılar bütünü, cebirsel formül, cebirsel ifade.

deyim

a. Genellikle gerçek anlamından az çok ayrı, ilgi çekici bir anlam taşıyan kalıplaşmış söz öbeği, tabir: “Bu seni korkutmasın. Çünkü fazlasıyla basit bir şeyden bahsediyorum.” -İ. O. Anar.

1. Diyeyim: Efendime ... 2. Cümle: İki sö...