devre

devre Ar. devre

(I) a. 1. Belirlenmiş zaman dilimi: “Bu kadar uzun bir bekleyiş devresi, tatsız ara veriş yeter.” -A. Gündüz. 2. fiz. Çevrim.

II) zf. hlk. Ters, yanlış bir biçimde: “Sarıldı boynuma ağlama deyi / Hotozumu devre bağlama deyi” -Karacaoğlan.

devre

1. Ters, aksi, yolunda olmayan, yanlış (insan ve iş hakkında): İşler devre gidiyor. 2. Bir kumaşın ya da herhangi bir şeyin ters tarafı.

devre

Tabakhanede derileri kireçlemek için kullanılan kıl fırça.

devre

Tersyüz, arka.

devre

Ters, aykırı

devre

bk. çevrim

devre Fr. époque

(jeoloji)

devre Fr. circuit

(fizik)

devre İng. circuit, electric circuit

Sinema/TV. 1. İçinden elektrik akımı geçen iletken yolun tümü. 2. Elektrikle çalışan bir aygıtta bu çeşit yollardan oluşan ağ.

devre

bk. bölüm.

devre

Yanlış

Devre

Amasya ili, Tekke bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

devre ile benzer kelimeler

açık devre a. fiz. Bir yalıtkanla üzerinden elektrik akımının sürekli olarak geçmesinin engellendiği devre.

ardışık devre a. Herhangi bir andaki çıkış değerlerinin, o andaki giriş değerlerine ve içsel durumuna bağımlı olduğu devre.

baskı devre İng. printed circuit Sinema/TV. Bağlantı ve çeşitli bölümleri yalıtkan bir taban üzerine basılmış elektronik devre.

deli devre sölemek Ağzına geleni söylemek

devre arası a. sp. 1. Futbol, basketbol vb.nde karşılaşma sırasında dinlenme süresi. 2. Ligin birinci döneminin bitiminde verilen dinlenme süresi.

devre dışı a. 1. fiz. Elektrik donanımındaki enerji akımının bir noktada kesilme durumu. 2. sf. mec. Konudan uzak, ilgisiz, baypas.

devre dışı kalmak konudan uzak düşmek, konuyla ilgilenememek.

devre dışı tutmak (veya bırakmak) konudan uzaklaştırmak, ilgilenmemesini sağlamak: “Özellikle torununun boşanmasında onu devre dışı tutmuşlardı.” -A. Kulin.

---