demir

demir

a. 1. kim. Atom numarası 26, atom ağırlığı 55,847, yoğunluğu 7,8 olan, 1510 °C'de eriyen, mavimtırak esmer renkte, özellikle çelik, döküm ve alaşımlar durumunda sanayide kullanılmaya en elverişli element (simgesi Fe). 2. sf. Bu elementten yapılmış: “Hemşiresiyle rıhtımın kenarındaki demir kanepeye oturdular.” -P. Safa. 3. Bu elementten yapılmış parça: Ocak demiri. Kapı demiri. Pencere demiri. 4. Ayakkabı topuğuna veya ayakkabı burnuna aşınmayı önlemek için çakılan, özel olarak yapılmış madenden parça. 5. sf. mec. Güçlü, kuvvetli, sert: “O kadar çabuk uyanmıştı ki kalbinin demir bir elle sıkıldığını duydu.” -S. F. Abasıyanık. 6. den. Çıpa.

demir

Bir tenekelik ölçek.

demir

Odun ve çıra parçalamakta kullanılan, ağız kısmı çelik, diğer kısımları demirden yapılan kesici aygıt, tahra.

demir

Çoban köpeklerinin boynuna takılan demir tasma.

demir

< ET temür: demir. || demer || demür

demir İng. iron

Sağlamlık, dayanıklılık gibi özelliklerinden dolayı çoğu halk inanmalarında ve büyüsel işlemlerde kullanılan maden.

demir İng. iron, Fr. Fer

Simgesi Fe , atom numarası 26, atom kütlesi 55,85 g, e.n. 1535 °C, k.n.2750 °C ve yoğunluğu 7,87 g/mL olan , yer yüzü kabuğunda dördüncü en bol bulunan (%5), hematit (Fe2O3), limonit (sulu Fe2O3), magnetit (Fe3O4), siderit (FeCO3), demir piritleri (FeS2), kromit (FeCr2O4) ve kalkopirit (CuFeS2) şekillerinde bulunan, metal olarak ve çelik alaşımlarında kullanılan, birinci sıra geçiş elementi .

demir İng. iron
demir İng. iron

768°C altında mıknatıslılık özelliği gösteren, ak renkli dökme demir ve çeliklerin ana metali. A. A. 55.85, A. S. 26, Ö. A. 7.86, E. S. 1535°C.

demir Osm. hadid

(kimya)

demir İng. iron

Bazı minerallerde, hemen hemen her çeşit toprakta ve mineralli sularda bulunan atom numarası 26, atom ağırlığı 55, 847, sembolü Fe olan bir metal element. Hemoglobin, miyoglobin, sitokrom, peroksidaz, katalaz gibi bazı hemoproteinlerin temel kısmını oluşturur. Esas işlevi oksijenin hemoglobin içinde dokulara ve hücresel oksidasyon mekanizmalarına taşınmasıdır.

demir

1. Saban ve pulluğun toprağa giren demir kısmı. (Gücünkaya *Aksaray, Kızılca *Bor -Niğde) 2. Dabaklıkta derinin iç yüzünü kazımakta kullanılan uzun bıçak. (-Uşak)

Demir Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Koyu renkli, kolay işlenen, dayanıklı, kullanılış yerleri çok maden.2. Güçlü, kuvvetli, sert kimse.

Demir Osm. Demir

---

demir ile benzer kelimeler

ak demir a. Dövme demir.

ak dökme demir İng. white cast iron Karbonun büyükçe bir bölümünü, yapısında sementit olarak bulunduran dökme demir.

alaşımlı dökme demir İng. alloy cast iron Bileşiminde, alaşım elementi bulunan dökme demir.

alfa demir İng. alpha-iron Demirin 906 °C’dan aşağılarda kararlı olan polimorfik şekli.

ana demir Arabanın sandık kısmının yan taraflarının içinden, çamurluğa kadar uzanan direkler bölümü.

Arı demir Osm. Saf demir

aşırı demir yükü hastalığı İng. iron overload disease Hemokromatozis.

bataklık demir cevheri İng. bog iron ore Bataklıklardan çıkarılan demir cevheri.

---