dem

dem Far. dem

(I) a. 1. Hazırlanan çayın renk ve koku bakımından istenilen durumu. 2. hlk. Pişirilen yemeklerin yenecek kıvamda olması. 3. esk. Soluk, nefes. 4. esk. Zaman, çağ: “Âdemden bu deme neslim getirdi / Bana türlü türlü meyve getirdi” -Âşık Veysel. 5. esk. İçki. 6. esk. Koku.

dem Ar. dem

(II) a. esk. Kan.

dem

1. Susuz, kıraç tarla. 2. Kıraç tarlada yetişen ekin.

dem

Dokumacılıkta kullanılan, iki tarafı tahta ortasına kamış parçaları konulmuş bir çeşit tarak.

dem

Neşe, gönül hoşluğu, keyf: Gam da geçer dem de geçer.

dem

1. İçine şeker konulmuş çay. 2. Toz halinde çay: Bir atım dem ver, çay içelim.

dem

Pişirilen yemeklerin kıvama gelmesi.

dem

Kan.

dem

< Ar. dem: aybaşı kanaması. || dem getmek: rahim kanaması geçirmek

dem

< Far. dem: zaman; vakit. || her dem (üçün): her zaman

dem

1. Vakit, an, tam zamanı. 2. Kıvam, ayar. 3. Çay demi

---

dem ile benzer kelimeler

dem urmak, (dem ürmek) Nefes almak, nefes çekmek, üflemek

bodur tavuk her gün (veya dem) piliç “kısa boylular olduklarından daha genç görünürler” anlamında kullanılan bir söz.

dem çekmek 1) kuşlar uzun ve güzel ezgiler çıkarmak: “Akasya dallarında bir tek bülbül uzun uzun dem çekiyor.” -H. Taner. 2) şaka içki içmek. , (dem tutmak) (Öten kuşlar ve ney üfleyenler hakkında) sesi kesmeden uzatmak

dem çıkarmak Ney üflemek

dem dökmek kadınlar aybaşında kan yitirmek.

dém ekini Kıraç yerde yetişen ekin.

dem tutmak bir çalgıya başka bir çalgı veya sesle eşlik etmek: “Dinî seslere şarkı, çalgı sesleri cevap verir, onlara âdeta dem tutardı.” -A. Ş. Hisar. bk. dem çekmek

dem ürmek bk. dem urmak

---