cep

cep, -bi Ar. ceyb

a. 1. Genellikle bir şey koymaya yarayan, giysinin belli bir yeri açılarak içine yerleştirilen astardan yapılmış parça: “Bayramın her günü gelirler, ellerini ceplerine sokarak dolaşırlardı.” -A. Kutlu. 2. Trafiği kolaylaştırmak, araçların durabilmesine olanak sağlamak için yaya kaldırımları veya şehirler arası yolların kenarlarına yapılan cep biçimindeki taşıt yanaşma yeri. 3. Cep telefonu: Seninle yarın cepten konuşuruz. 4. ask. Savaş alanının bir yerinde düşmanın geriletilmesiyle ortaya çıkan taktik durum, çökertme.

cep

Ocağın yemek pişirilen köşesi.

cep

Eğri: Araba cep gidiyor.

cep

Kıvam, olgunlaşma: Cebi gelmeden yimeği neye indirdin.

cep

bk. kese

cep İng. pocket

---

cep ile benzer kelimeler

cep defteri a. Cebe sığabilecek büyüklükteki defter.

cep dozölçeri İng. pocket dosemeter Cepte taşınabilecek biçimde tasarlanmış dozölçer.

cep faresi a. Yankesici.

cep feneri a. Cepte taşınabilen, pilli, küçük fener: “Köye ilk ni o sokmuş.” -S. F. Abasıyanık.

cep harçlığı a. Bir kimseye ufak tefek gündelik harcamalarını karşılaması için verilen para: “Cep harçlığımı bile annemden almak gücüme gidiyordu.” -A. Erhat. Mısır eyaletinden Osmanlı padişahına her yıl gelen vergi.

cep harçlığını çıkarmak günlük masrafını karşılayacak kadar kazanç sahibi olmak: “Tuttuğu odayı, ayda üç bin Frankla başkasına veriyor; arada hiç olmazsa cep harçlığını çıkarıyordu.” -A. İlhan.

cep kılavuzu İng. pocket guide

cep kitabı a. Cepte taşınacak, cebe girecek biçimde küçük kitap.

---