cemaat

cemaat, -ti Ar. cem¥¤at

a. (cema:at) 1. din b. Bir imama uyup namaz kılan kişiler. 2. İnsan kalabalığı, topluluk: “Sonra, dağılmayan, etrafını saran cemaate dönüyor.” -T. Buğra. 3. Bir dinden veya bir soydan olanların topluluğu: “Önde Rum patriği, arkada bütün cemaatlerin patrikleri, hepsi sırma esvaplı ve altın taçlı, sopalarını taşa vurarak mezarın etrafını tavaf ettiler.” -F. R. Atay.

< Ar. cemâat) cemaat, topluluk

cemaat

< Ar. cemâat: cemaat || camahat || cemahat || cemat

cemâat

topluluk. ~vakfı: topluluk turgusu, bekiti.

---

cemaat ile benzer kelimeler

cemaat ne kadar çok olsa imam gene bildiğini okur “bir yetkili kimse, çevresindekilerin düşüncesi ne olursa olsun kendi istediğini yapmaya çalışır” anlamında kullanılan bir söz.

cemaat ortaları bk. yaya ortaları.

cumhur cemaat zf. Cümbür cemaat: “Oyuncakçı dükkânından satın alınmış, çocuk işi teneke bir makine ile dün gece rulet oynamıştık.” -R. H. Karay.

cümbür cemaat zf. Toplu olarak, hepsi birden, cumhur cemaat.

imam osurursa cemaat sıçar “yöneticilerin kötü bir iş yapmaları, onların buyruğundakilerin daha kötü bir iş yapmalarına yol açar” anlamında kullanılan bir söz.

son cemaat yeri İng. narthex, narthex gallery (Mimarlık) Namaza geç kalanlar için camilerin giriş kapısı önündeki avludan yüksek, revaklı, üstü kubbe ile örtülü bölüm.

---