cami

cami, -i, Ar. c¥mi¤

-si (I) a. (ca:mi) din b. Müslümanların namaz kılmak için toplandıkları yer: “Caminin cümle kapısının hemen sol yanında eski bir çeşme vardı.” -A. Kutlu.

cami Ar. c¥mi¤

(II) sf. (ca:mi:) esk. Toplayan, bir araya getiren, bir arada bulunduran.

< Ar. câmi) cami

cami İng. mosque

(Mimarlık) Müslümanların içinde toplanıp tapındıkları yapı. Esas cami ve avlu gibi iki bölümü vardır. Esas cami, mihrap, mimber, vaiz kürsüsü ve dikdörtgen oylumun üzerini örten kubbe ve yan kubbelerden meydana gelir. Minareler esas camiin dış duvarlarına ya da içavlu duvarlarına bağlanmıştır. Soncemaat yeri esas caminin giriş kapısı olan yüzünde (batı yüzünde) bulunur.

---

cami ile benzer kelimeler

cami guşıı Camiye erken gidip geç çıkan, beş vakit namazını toplulukla kılan kişi.

cami guşu 1. Serçe. 2. Kırlangıç.

cami ne kadar büyük olsa imam gene bildiğini okur cemaat ne kadar çok olsa imam gene bildiğini okur.

cami olmak toplamak, bir araya getirmek, bir arada bulundurmak: “Umumi kütüphane, ilmin, edebiyatın her şubesine ait kitapları lazım gelir.” -Z. Gökalp.

cami yıkılmış ama mihrabı yerinde “yaşlandığı hâlde güzelliği bozulmamış (kadın)” anlamında kullanılan bir söz.

efradını cami, ağyarını mâni “ne eksik ne fazla, eksiği artığı olmayan” anlamında kullanılan bir söz.

iki cami arasında kalmış beynamaz iki yoldan hangisini tutacağını şaşırmış kimse.

Uli cami < Ulu aimi: özel isim Uli Cami Ulu Cami

---