boş

boş

sf. 1. İçinde, üstünde hiç kimse veya hiçbir şey bulunmayan, dolu karşıtı: “Yaralı kaymakamla iki emir eri de boş kalan kompartımana rahatça yerleştiler.” -A. Gündüz. 2. Görevlisi olmayan (iş, görev), münhal: Boş kadro. 3. Yapılacak işi olmayan, işsiz: Bugün sabah boşum, gelebilirsin. 4. mec. Anlamsız: “Bütün bunlar güneşli ve rüzgârlı bir günün boş vaatleri miydi?” -N. Hikmet. 5. mec. Bilgisiz: “Daha meselesiz, daha cahil, daha boş, daha yakışıklıydılar.” -S. F. Abasıyanık. 6. mec. Bir işe yaramayan, yararsız: “Yaşlı başlı insanlarız, dedi. Birbirimizi boş tesellilerle aldatacak değiliz.” -R. N. Güntekin. 7. zf. mec. Habersiz, hazırlıksız bir biçimde: “Tatar dilencinin küfürlerine işte böyle boş yakalandım.” -O. Pamuk.

boş Fr. Vide
boş

Koyunun yahut keçinin böğür etleri dikilip içine üzüm pirinç v.s. doldurularak fırında pişirilmek suretiyle yapılan yemek.

boş

Şeriat hükümlerine göre kadının kocasından ayrılması

boş İng. empty
boş İng. null
boş İng. blank
boş

bk. özgür

boş

bk. geçersiz

boş İng. empty net

El kaldırma aletlerinden olup bir ağ torba ve iki sopadan oluşan av aracı.

---

boş ile benzer kelimeler

boş boş zf. 1. Bir şey yapmadan. 2. Amaçsız, anlamsız, anlamadan: “Boş boş baktığımı görünce öfkelenip elindekileri bir köşeye attı.” -O. Pamuk. 3. Bilinçsizce.

boş gezenin boş kalfası işsiz güçsüz dolaşan (kimse): “Oraya daha çok emekliler ya da ağırbaşlı orta yaşlılar giderdi.” -H. Taner.

ağzı boş Boşboğaz, geveze, sır tutmaz. Kerpeten.

azı boş Sır tutmayan.

baş olan boş olmaz 1) “bir yerde baş olan kimse taşıdığı değer dolayısıyla o yere gelmiştir” anlamında kullanılan bir söz; 2) “işbaşındaki kişinin işi çoktur” anlamında kullanılan bir söz.

başı boş Evlenmemiş.

başına boş Başıboş, hür.

başını boş bırakmak yalnız veya serbest bırakmak.

---