boş koymak

boş boş

zf. 1. Bir şey yapmadan. 2. Amaçsız, anlamsız, anlamadan: “Boş boş baktığımı görünce öfkelenip elindekileri bir köşeye attı.” -O. Pamuk. 3. Bilinçsizce.

boş gezenin boş kalfası

işsiz güçsüz dolaşan (kimse): “Oraya daha çok emekliler ya da ağırbaşlı orta yaşlılar giderdi.” -H. Taner.

ağzı boş

Boşboğaz, geveze, sır tutmaz.

Kerpeten.

azı boş

Sır tutmayan.

baş olan boş olmaz

1) “bir yerde baş olan kimse taşıdığı değer dolayısıyla o yere gelmiştir” anlamında kullanılan bir söz; 2) “işbaşındaki kişinin işi çoktur” anlamında kullanılan bir söz.

başı boş

Evlenmemiş.

başına boş

Başıboş, hür.

başını boş bırakmak

yalnız veya serbest bırakmak.