binmek

binmek, -er

(-e) 1. Yüksek bir şeyin veya bir hayvanın üstüne çıkıp ayaklarını sallandırarak oturmak: “Belki de atlara binerek dolaşırız.” -R. H. Karay. 2. Bir yere gitmek için tren, vapur, uçak, otomobil vb. bir taşıtta yer almak: “Vapurlara, trenlere ihtiyarları itip çocukları ezip biniyoruz.” -O. S. Orhon. 3. Bisiklet, motosiklet, binek hayvanı kullanmak. 4. İş istenilmeyen veya beklenilmeyen bir biçim almak: İş inada bindi. 5. Bir şey sıkışarak yanındakinin üstüne çıkmak: Damar damara binmiş. 6. (nsz, -e) Fiyat artmak: Pamuklulara yüzde on bindi. 7. Eklenmek, katılmak: “Annemin dul maaşından ayrılmış bütçeme bir de posta masrafı binmişti her hafta.” -Y. Z. Ortaç.

binmek

İskambil oyununda, daha büyük değerli kâğıtlar ile, küçüklerini kaldırmak, almak.

binmek

Binmek || ati/eşşegi binmek || arabiya / otomafile binmek

binmek

Çıkmak, oturmak, cülus etmek.

---

binmek ile benzer kelimeler

alafa binmek < ET alav

alaya binmek İlgilerce resmî törenlere katılmak.

at binmek Ata binmek.

attan inip eşeğe binmek bulunduğu önemli görevden daha aşağı bir göreve alınmak.

ava binmek Ava, avlanmağa gitmek.

ayağa binmek (Savaş hakkında) kopmak, birden bire şiddetle başlamak.

(birinin) omzuna binmek yük olmak, ağırlık vermek.

(birinin) tepesine binmek (veya çıkmak) genellikle kendinden daha güçsüz kimseleri ezmek, kötü davranmak: “Böyle kız gibi nazik bir zabiti askerler sayarlar mı? Askerlerimiz tepenize çıkıyordur, nedir?” -R. N. Güntekin.

---