biçimcilik

biçimcilik, -ği

a. 1. Biçimci olma durumu, formalizm. 2. fel. Özü, içeriği yeterince önemsemeden yalnız biçim üzerinde duran, biçime ağırlık veren görüş, formalizm.

biçimcilik İng. formalism

Bilginin özü ve içeriği yerine biçimine önem veren, bilimlerde, özellikle matematikte, doğruların saymaca ilişkiler üzerine kurulduğunu, birtakım simgelerin tanımlarına dayandığını ve bu doğruların bütünüyle biçimsel olduğunu ileri süren soyutlayıcı bir düşünce yolu.

biçimcilik İng. formalism

Özü, içeriği yeterince önemsemeden salt biçim üzerinde duran, biçime ağırlık veren görüş.

biçimcilik İng. formalism

Biçimlerin güzelduyusal ve sanatsal yönden ön plana alındığı anlayış. 1915-1930 yılları arasında Rusya'da ortaya çıkan, yapıtları kendi başına bir dizge kabul ederek öğeleri, aralarındaki başlantılara göre irdeleyen, bugünkü yapısalcılık akımının gelişmesine katkıda bulunmuş bir àkım.

biçimcilik Osm. şekilperestlik

(Resim, Heykel, Mimarlık) Resim, heykel ve mimarlıkta biçimi bütün sanat değerlerinin üstünde gören anlayış. Özellikle biçimi belirtme inancı.

biçimcilik İng. formalism

Biçimlerin estetik ve artistik yönden ön düzeye alındığı anlayış.

biçimcilik İng. formalism

1. Toplumsal olguların anlamlarına bakmadan, yalnız biçimlerine, yapılarına, kurallarına ya da ilişkilerine önem veren öğreti ve uygulama. 2. Başlangıçta kendilerine verilen anlamı artık taşımayan kurallara uymayı sürdürme tutumu.

biçimcilik İng. formalism

Bir iş ya da süreci, bir gidiş ya da uygulamayı düzenleyici biçimsel kurallara bağlama.

biçimcilik Fr. formalisme

1. Yazıda her şeyden önce biçime önem verme. 2. 1915-1930 yılları arasında, Rusya'da ortaya çıkan ve edebiyat yapıtlarını kendi başına bir dizge olarak alıp öğeleri arasındaki bağlantılara göre inceleyen, bugünkü yapısalcılık akımının gelişmesinde de etkileri bulunan, bir dilbilim ve eleştiri akımı.

---

biçimcilik ile benzer kelimeler

insan biçimcilik , -ği a. fel. İnsanın niteliklerinin başka bir varlığa, özellikle Tanrı'ya aktarılması, antropomorfizm.

---