zekâ

zekâ Ar. £ek¥¢

a. (zekâ:) ruh b. İnsanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri algılama, yargılama ve sonuç çıkarma yeteneklerinin tamamı, anlak, dirayet, zeyreklik, feraset: “Herkesin gönlünü almayı bilecek zekâya sahipti.” -A. Kutlu.

zekâ

bk. anlak

zekâ İng. intelligence

1. Olayları bağımsız olarak düşünebilme, yeni durumlara başarıyla uyabilme, eylem ve tutumları belli bir düşünce ya da erek çevresinde toplayabilme yeteneği. 2. Algılama, belleme, çağrışım yapma, imgeleme, yargıda bulunma, usavurma, soyutlama, genelleme gibi ruhsal işlevlerin tümüne verilen ad. (Not: Fr., İng. intelligence karşılığı Ruhbilim Terimleri Sözlüğii'nde anlak terimi önerilmiştir.)

---

zekâ ile benzer kelimeler

akademik zekâ İng. academic intelligence Soyut kavramları kolayca kavramaya yatkın zekâ.

analitik zekâ a. Sebep sonuç ilişkisini etkin bir biçimde kurabilen, kavrama ve algı seviyesi yüksek olan zekâ.

çoklu zekâ a. Birçok zekâ türünü bir arada kullanan zekâ.

genel zekâ a. eğt. 1. Bireyin belli, özel veya bağımsız yeteneklerinden ayrı olarak karşılaştığı genel durumlara uymada gösterdiği yetenek veya güç. 2. Zekâ testleriyle ölçülen değişik yetenek ve güçlerin birleşimi. İng. general intelligen...

keskin zekâ keramete kıç attırır tkz. “zeki kimse, bir işin nereye varacağını keramet sahibi kimseden daha iyi bilir” anlamında kullanılan bir söz.

kılgısal zekâ İng. practical intelligence 1. Uygulamalı bilgiler edinmeye ya da iş başında öğrenmeye yatkın zekâ. 2. Seçme ve değerlendirme gerektiren durumlarda uygun karar verme bakımından başarılı zekâ.

mekanik zekâ İng. mechanical intelligence Makineler, el araç ve gereçleri ile uğraşma ya da bunların kullanılmasıyle ilgili sorunları çözme gücü.

soyut zekâ İng. abstract intelligence Düşünme ve yeni durumlara uyma konularında soyut kavramlar ile simgelerden başarılı biçimde yararlanma yeteneği.

---