yurt

yurt, -du

a. 1. Bir halkın üzerinde yaşadığı, kültürünü oluşturduğu toprak parçası, vatan: Türk yurduna Türkiye denir. 2. Memleket: “Gerideki yurdunu on beş günden fazla boş bırakmak istemez.” -F. R. Atay. 3. Bakıma ve barınmaya muhtaç bir grup insanın oturduğu, yetiştirildiği veya bakıldığı kurum: Güçsüzler yurdu. 4. Göçebe Türklerin oturduğu çadır. 5. Öğrencilerin kaldığı, barındığı yer. 6. mec. Diyar: Bu köy pehlivanlar yurdudur. 7. mec. Bir şeyin ilk veya çok yetiştirildiği yer, vatan. 8. hlk. Yörüklerin yazın veya kışın oturdukları yer. 9. esk. Sahip olunan arazi, emlak.

yurt

İğne deliği.

yurt

1. Yörüklerin yazın ya da kışın oturdukları yer: Yaz yurduna göçtük. 2. Ev, bark. 3. Toplu yerleşme yeri. 4. Yayla evinin çevresi.

yurt

Yoğurt.

yurt

Çadır, ev, göçebelerin konduğu yer

yurt Alm. Jurte, Hauszelt

Orta Asya'da göçebe yaşamı süren toplumların keçeden yapılma çadırları.

yurt İng. fatherland

Bir halkın yüzyıllar boyunca içinde yaşayıp ekinini oluşturduğu vé bu yolla bayındır kıldığı toprak parçası.

yurt İng. Habitat

Bir bitki ya da hayvanın çöl, deniz kıyısı vb. gibi doğal olarak yaşadığı ve geliştiği yer.

yurt

bk. yurd

yurt

Oturulan yer, mesken, memleket.

yûrt

Yoğurt.

Yurt Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Oturulan yer, ev. 2. Ülke, vatan memleket.Cinsiyet: Kız 1. Oturulan yer, ev. 2. Ülke, vatan memleket.

---

yurt ile benzer kelimeler

ana yurt , -du a. İlk yurt edinilen yer, ana vatan: “Anadolu'yu saymaya, topraklarımızın tarihini onunla eşelemeye Atatürk ile başlamışız.” -S. Eyuboğlu.

göçtük yurt Terkedilen yurt.

kara yurt Ağaçsız, bahçesiz yer, bozkır

konduk yurt Konulan, mesken ittihaz olunan mahal

yer yurt , -du a. Oturulan, yaşanılan yer.

yurt bilgisi a. Yurttaşlık bilgisi.

yurt dışı sf. 1. Yurt sınırları dışında olan. 2. a. Yurt sınırları dışındaki her yer.

yurt dutmak Bir yere yerleşip kalmak.

---