uslu

uslu

sf. 1. Toplumu, çevresini rahatsız etmeyen, edepli, müeddep, yaramaz karşıtı: “Uslu ve çekingen huyum ne kendimi ne de nafakamı herhangi bir sert hareketle savunmaya asla müsait değildi.” -Y. K. Karaosmanoğlu. 2. zf. Uysal bir biçimde. 3. esk. Akıllı, zeki: “Gören bizi sanır deli / Usludan yeğdir delimiz” -Anonim şiir.

uslu

Yaşlı, sözü dinlenir.

uslu

Yaşlı, sözü dinlenir kişi.

Uslu Köken: T.

Cinsiyet: Erkek Akıllı, zeki, uysal, sakin kimse.Cinsiyet: Kız Akıllı, zeki, uysal, sakin kimse.

Uslu

Bitlis ili, Reşadiye bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Uslu

Elâzığ ili, Sivrice ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

uslu ile benzer kelimeler

akıllı uslu sf. 1. Dengeli olan. 2. zf. Akıllı olarak, yaramazlık etmeyerek.

deliden al uslu haberi “deli, sır saklamasını bilmediği için haberin doğrusu ondan alınır” anlamında kullanılan bir söz.

iki deliye bir uslu koymuşlar “birbirleriyle anlaşamayan, kavga eden iki kişinin arasını bulacak bir akıllının olması gerekir” anlamında kullanılan bir söz.

uslu akıllı sf. 1. Olgun, ağırlığı ve değeri olan (kimse). 2. zf. Olgun bir biçimde: “Senin bundan sonra Mebrure'ye görünebileceğini tahmin edemiyorum.” -P. Safa.

uslu durmak (veya oturmak) yaramazlık etmemek: “Sizin gitmeyeceğinizi bildiği için uslu oturacaktır.” -A. Gündüz.

---