sönmek

sönmek, -er

(nsz) 1. Yanmaz, aydınlatmaz, parlamaz olmak: “Son yıldız vadinin üstünde bir yanıp bir sönüyordu.” -T. Buğra. 2. Parlaklığını, ışığını yitirmek. 3. Hava veya başka bir gaz ile şişirilmiş bir şeyin havası kaçıp şişkinliği inmek: Balon söndü. 4. jeol. Yanardağ etkinliğini yitirmek. 5. mec. Duygular dinmek, yatışmak, etkisini yitirmek: “Öfkeleri bir yaz fırtınası gibi birdenbire sönüverdi.” -Ö. Seyfettin. 6. mec. Gerilemek, parlaklık ve önemini yitirmek: “Münakaşa tekrar eski hızını alamayarak biraz sonra söndü.” -R. N. Güntekin. 7. mec. Ses duyulmaz olmak. 8. mec. Tükenmek, yok olmak, yitmek: “Esmer lekeler, sönmüş sivilcelerden artakalan çukurlar, kabarcıklar yüzünü yayık ayranına çevirmiş.” -S. Birsel.

sönmek

< ET sönmek: sönmek; mahvolmak

---

sönmek ile benzer kelimeler

böceği sönmek Gücü tükenmek, umutsuz kalmak.

gözü sönmek kör olmak.

ikbali sönmek daha önce iyi olan durumu veya işi bozulmak.

ocağı sönmek aile dağılmak, yok olmak, çoluk çocuk yok olmak: “Aşk tuzakları birçok ocakların sönmesine sebep olmuştur.” -F. R. Atay.

sabunköpüğü gibi sönmek gösterişli olmakla birlikte en hafif bir etki ile yok olmak.

umudu sönmek umudu kalmamak.

ümidi sönmek umudu sönmek.

yıldızı sönmek ününü yitirmek: “Bu gecelerin artık benzi soluyor, talihi kararıyor, yıldızı sönüyordu.” -A. Ş. Hisar.

---