sağ

sağ

(I) sf. 1. Vücutta kalbin bulunduğu tarafın karşısında olan, sol karşıtı: “Sağ cebinde kocaman bir gazete tomarı görünüyordu.” -Ö. Seyfettin. 2. a. Bu taraftaki yön: Sağa dönmek. Sağdan yürümek. 3. Ekonomi ve siyasette gelenekçi (görüş). 4. a. sp. Boksta sağ yumrukla vuruş.

II) sf. 1. Sağlam, esen. 2. Katkısız: Sağyağ. 3. Yaşamakta olan: “Aliş sağ mı yoksa boğuldu mu?” -Halikarnas Balıkçısı.

sağ

Düz ve yüksekçe yer parçası, seki.

sağ

Atıldığında aşığın çukur yanı alta, düz yanı üste gelmesi için tutma biçimi.

sağ

< ET sag: sağ; sıhhatli; sağlam; sağlıklı

sağ

Hayatta, sağ

sağ (I)

1. Sağlam, sıhhatte. 2. Temiz, saf, halis. 3. Doğru, gerçek, sahih.

sağ (II)

Hububat ölçeği.

---

sağ ile benzer kelimeler

işi sağlamak, (işi sağ etmek, işi sağ eylemek) İşi yoluna koymak.

sağ etmek, (sağ eylemek) Sağaltmak, hastayı iyi etmek.

Allah sağ gözü (veya eli) sol göze (veya ele) muhtaç etmesin “Tanrı kimseyi kimseye, en yakınlarına bile muhtaç etmesin” anlamında kullanılan bir söz.

anahat sağ kalan fonksiyonu İng. baseline survivor function

babam sağ olsun bir çocuğun babasına, yaptığı yardımlardan dolayı takdir amacıyla söylediği bir söz.

başı sağ olsuna gitmek başsağlığı vermeye gitmek: “Bütün kadınlar alay alay başın sağ olsuna gittiler.” -H. E. Adıvar.

budanmış sağ kalan fonksiyonu İng. truncated survivor function

canı sağ olsun! üzülmeye gerek olmadığının karşı tarafa bildirilmesi için kullanılan iyi dilek sözü: “Bin lira olur mu? Olmazsa canın sağ olsun, güle güle, dedi.” -Y. K. Beyatlı.

---